Desafío 2.009

As xentes:
Ante todo agradecer a todos o haber tado alí e a impagable colaboración da xente do coche escoba, que fixo que todo fora algo mais ledo e os avituallamentos foran un dos momentos mais esperado de cada subida. ¡Que rico taba o bizcocho!. Uuummmm!!




A cea:
Todo mui rico e as risas e divertimentos presidiron toda a velada; do que naide quedou convencido foi o que foi da galiña. Dixo o galo: ¡co boa que era!

A ruta:
As veces as rutas pensas que con saber os desniveles, cantos picos ten, onde tan, as baixadas, os IBP's, e incluso a meteoroloxía, se chove ou non chove ... e toda a mandanga de datos técnicos xa tes bastante para poñerte a rodar con a moderación ou a tolería que sacas de todo aquelo; pois non, as veces hai detalles engadidos que a empeoran, ou milloran, cando te pos a rodar. En este desafío creo que o estado do terreo, a contínua humedade e o un contínuo tropical e empalagoso calor empeoraron os datos de partida. Aquela herba tan húmeda e "pegajosa" que humedecía as zapatilla de por a mañá e ocultaban a zorra aqueles paus escondidos que a mais de un deitaron provocaban que foses moi en tension. Logo cando se iban desaparecendo as herbas pasamos por aquel terreo duro e resvaladizo que combinado con a pedra de lousa ainda aunmentaban mais esa tensión individual e colectiva; pois facíache ir temblando tanto por tí coma por os mais que te rodeaban. Os que iban diante por as que se podían atopar e os que iban detrás por as que tu viche e eles ainda non pasara.



O final:

A niebla, a humedade e ese tempo húmedo e tropical non nos avandonou e tuvo pegado a nos todo o día. Pois ainda así e con este escenario quedaron momentos de moitas risas, moita melaza e bon humor hasta a última pedalada.

Gracias por facelo xuntos, esto será un día que conte e non esquenza.

Bo día.

As fotos da cea.
As da ruta.

2836