jueves, 29 de julio de 2010

Es tiempo de bonitos viajes.-





Por eso es Tan importante saber inglés.


Boas noites.
21485
(c) Imágenes encontradas aleatoriamente en la red. 

lunes, 26 de julio de 2010

Sábado Xove: Turismo Activo.-


4 TourActivistas 4: Wissop (azafato oficial), Fabio chabes (firmou por 200 Klm así), JR-Pillarno (buscaba un precipicio ou algún pedrolo).


Pois esta vez Wissop empeñouse en que lle déramos a volta enteira a todo o concello sin extresarnos moito chegando incluso hasta ver Viveiro e S.Roque dende mais arriba. Visita a bonita isla privada e parque de atraccións exclusivo de famoso de esta revista, ¡ollo hai avispas!. Unha boa mañá e moi entretenida con inicio e final feliz na urbanización da Jet-set vendo bañistas/os molladas/os despois dos seus baños diante de suxerentes copas de vermout moi oscuro, ¡claro!.


Fotos moi guapas, tanto como a exquisita compañía . Un placer.



Frase do día.-
==========

M-Eu firmaba por 200 Klms así.
F- ¿Doucentos así?, non os aguantas.
M- ¿Quen oh?.



Bo día.

sábado, 24 de julio de 2010

Desierto de Tabernas y Cabo de Gata 2.010 .- Pedro in live!!

Video que recoge momentos con gusto por el MTB y lugares y situaciones con encanto que sólo se producen practicando montainbike en solitario con un dedicado y delicado montaje.

DESIERTO DE TABERNAS Y CABO DE GATA (ALMERÍA 2010) from Pedro on Vimeo.


Boas noites.

jueves, 22 de julio de 2010

Desde un jueves en Mercasofá.-



6 Pathfinders 6: Alexlamela, Carraboi, Tito, Santiso y Agpardo.

Ruta: Como perdidos por Penarrubia deambulamos por aquellos senderos sin un rumbo determinado hasta encontrar uno que nos sacaría de aquella búsqueda y nos dejaba a los pies de Clara para que lo hiciéramos dos veces casi sin salir. Encontramos unos senderos que bien podrían valer para un futuro SF. Carraboi prefirió huir para no volver a tenerla clara a los pies de su rubia.


El susto: El exceso de cautela de Tito le hizo mover a la Francesita de su solitaria ubicación debajo de aquel abeto y agruparla entre las demás; su propietario al ver que no estaba en el antiguo lugar salió del bar dando gritos despavorido detrás del inexistente ladrón. Las carcajadas de dentro se oían más allá del Miño.

Resto de fotos: Aquí.


Boas noites.
21297

martes, 20 de julio de 2010

20:00 Mercasofá.-




Correcamiños...: 7
Sin Clara..........: 3

7 Iniciantes 7: Santiso, Orbeatis, Zalozzr600, Agpardo, Tito y Carraboi. ¡¡Menudos showmans!!


Ruta: Agpardo eligió una de Cesar-gati hacia Ombreiro Infinito; una perfecta ruta de iniciación, que en este caso nos vino a todos al pelo pues unos estaban iniciando la salida de vacaciones, otros iniciando la entrada en ellas y otros inciando la situación rodriguez. Así sin mucho derroche técnico ni esfuerzo físico fuimos recorriendo sobre una treintena de kilómetros bañado cada uno de ellos con las ocurrecias de uno u otro showman.

Arrincadeira: al final fueron necesarias las luces para volver a la ciudad y tres viendo la amenaza de tormenta al llegar a casa prefirieron ponerse a resguardo y evitar males mayores prescindiendo de la compañía de Clara; los otros cuatro optaron por acercarse a ella y dejarse besar por sus burbujeantes y refrescantes labios mientras discurrían por la mesa diferentes propuestas para el próximo fin de semana; alguna de ellas que podría tener connotaciones épicas; pero esta ya sería otra historia.


Al final una agradable jornada de MTB en la mejor compañía de estos que, como no podía ser menos, nos estamos iniciando.



Frase del día.-
=========

Hubo muchas, pero traigo esta que fuimos tarareando todo el grupo, claro sin la música no será lo mismo, pero para los que estuvimos allí nos arrancará más que una sonrisa, o tal vez, carcajada. Corria a cargo de Orbeatis en compañía del coro que él mismo dirigía desde el fondo ...

Orbeatis: Camarerooo Alcampo es muy caro.
Coro:¿Alcampo es muy caro?
Orbeatis: Vamos a li..., vamos a li...

Día en imágenes.-


Esto es vida, esto es: montainbike.


Boas noites.
21187

Desestimado el tubeless.- Vuelvo a la cámara de toda la vida.

     Hace quince días instalé en la tienda de bicis el tubeless con más esperanza que fé  y en este mismo sábado me dió mi primer susto importante que gracias a Dios se quedó en eso, un susto; y aunque ahora tendría que estar escribiendo la crónica de la que para mí fué de los tres mejores días de MTB de mi vida me siento más a gusto y quedo más tranquilo avisando de las consecuencias que puede traer el invento del que "algunos" hablan maravillas.
     El incidente  fué en medio de una bajada muy rápida que luego entró en un tramo de piedras en donde ya no se podía frenar, sujeté fuerte el manillar intentando levantar la rueda delantera para no golpear contra las piedras; claro la rueda de detrás impactó con una que le hizo un agujero que la desinfló al agujerear la cubierta; al no tener una segunda pared el aire salió y en ese momento la pericia y, mas bien, el azar fueron deteniendo la marcha; pero cada vez que me acuerdo aún me pone los pelos de punta.


     Esto ya lo había visto en un compañero que al rajar ambas cubiertas en una piedra salió despedido y la bici cayó al vacío.  Sabía que me podía pasar, era lógico por que es una fina pared, no hay segunda pared para aguantar el aire en caso de corte; pero había que dar esa oportunidad a la esperanza, la tuvo pero ya no la superó;  sin mayores consecuencias que la pérdida de una hora y media intentando reparar el agujero con mechas, parches y rollos para al final tener que poner la cámara de toda la vida. Fué también aquí cuando noté que estaba con el síndrome tubeless, esto es:  de mis conocido que lo llevan (o llevaban) son muy reacios a poner la cámara para reparar rápidamente y definitivamente con la consiguiente pérdida de tiempo para él y, sobre todo, del grupo.

No sólo fué por este motivo que lo desestimo, tengo más: otro es que tuve que inchar antes de cada salida, en medio de alguna, etc; pero sobre todo, nunca confié en esa débil y única pared que sujeta el aire. Era visto.

      Ya en casa tranquilamente limpié las llantas, las cámaras y continúo con la cámara olvidándome del asunto. Al terminar tuve la misma sensación de tranquilidad y seguridad en mí que cuando dejé de fumar; cuando dije: se acabó. Deseo suerte a los que continúan con él, les puede hacer falta, yo ya me despido.


Bo día.


PD: Gracias también a todos los que nunca visteis bien el sistema, que de los que me rodeais sois la mayoría.
(Edité este párrafo) De hecho ninguno de los que hacemos habitualmente rutas largas (+5 horas) tenemos tubeless. Casualmente, en estos momentos, el que lo tenía vendió la bici con el invento incluido.

Cortomastés: sé que me lo aconsejaste de corazón pues a tí te iba bien, pero compañero, esta es otra zona o, tal vez, tenemos trazadas diferentes.

 21041

domingo, 18 de julio de 2010

Hemerojoyas.-


Enhorabuena  a todos aquellos que apuestan por lo clásico y lo auténtico. Que sea este un pequeño  reconocimiento a la autenticidad de criterio y convicción firme en las ideas propias.

Pero ... ¡ Si Don d'ai lama levantara la cabeza !   

,-)

Boas noites.
20922

jueves, 15 de julio de 2010

Terra Cha Expirience.


4 Achaiantes 4: Nacho, Giorgio e Cesar.


Ante todo agradecer a Nacho a estupenda tarde de mtb e camaradería que nos preparou; creou un ambiente que nos tenta a repetir esta Terra Cha Expirience. Tamén a Cesar por facer de chofer oficial do grupo, e millor ainda por compartir esa simpatía e bondade que o define. A Giorgio por facer de enlace en todo momento durante a ruta; un bo compañeiro de rutas que amenaza con veloces progresos sobre a bicicleta, na ruta foi de menos a mais.

A ruta: un ir e vir por un enxebre entorno de vella vías entre carballos combinando zonas sinxelas por outras con maiores dificultades pasando por zonas lobo e outras de casi caidas o vacío donde a francesita gozou a tope; en esas ocasions algo mais jodido iba o Panoramix, que hasta me pareceu oilo berrar. Confused O final volta por o paseo fluvial e subida por a senda de Nacho que cae o pe da sua casa.

A arricadeira: Momento sublime foi o que compartimos con a Rubia, Clara e as outras na praia fluvial donde nos puñemos o día da actualidade do mtb chairego e as boas pretensions para o próximo Monseivane que fan deducir o bo estado de saude de esta modalidade por esa boísima zona para practicalo.
Non quero esquencer os bos comentarios feitos esta tarde sobre as zonas próximas a Vilalba e vimos na sempre lembrada marcha que nos preparara Jonás por o entorno de Xermade en colaboración con estas boas xentes.

En resumo: unha tarde de luxo. Gracias Nacho, como ben di Cesar amenazamos con voltar, a ver si para aquela xa tamos tod@s e mais que se queiran apuntar, o nivel físico da igual; aquí o que se esixe, e moito, sou outros niveles, e de eso por a zona hay de abondo. O final chegamos as 23.00 a Lugo, cansados, alegres e cheos de motivación por facer mais momentos así. Mais Terra Cha Experience.



Frase do día.-
===========
 ¡  Ciclemos como galegos !

N: Este non o coñezo, ¿terá saida?
M: Veña vamos, ¡malo será!.




Boas noites.
20901

sábado, 10 de julio de 2010

Orixe da palabra ESPAÑA.-


Non se sabe ben o orixe de esta palabra. Puidera ser que viñera da lingua  púnica Isephanim falada polos fenicios de Cartago.  Significaba 'illa ou costa dos coellos', este animal abundaba en Andalucía, onde eles fundaron Cádiz, a cidade máis antiga de Occidente, I A.d.C.  En moedas romanas da época de Adriano, España está representada como unha dona sentada cun coello aos seus pés. O poeta romano Cátulo chamou Cuniculosa Celtiberia á Península Ibérica, algo así como 'Celtiberia, a Conejera'.
 
En grego Spanía rexístrase por primeira vez no século I a. de C., usada polo geógrafo Artemidoro de Éfeso como variante do grego Hispanía, que pasou ao latín como Hispania. Pola mesma época, ese nome foi utilizado por Xullo César, quen distinguía a Hispania Ulterior, máis aló do Ebro, e a Hispania Citerior, ao sur do río Ebro. Tras a unión política de Castela e Aragón por os choios de Isabel e Fernando, os Reis Católicos, Hispania empezouse a afianzar como nome do nacente país.

Hai quen asegura que a orixe da palabra é celta, baseado en que a rexión de chaira da Península Ibérica ten forma parecida á palma da man, span en lingua celta. Span relaciónase co alemán Spann 'empeine do pé' e Spanne 'palmo' e co inglés span 'palmo'.

Entre outros étimos de  credibilidade menor, cabe destacar o fenicio span, co significado de 'oculto, escondido' porque se pensa que span derívase do hebreo xaphano 'ocultar', e España era un país afastado e escondido, próximo aos confíns do mundo. ¿Quen sabe?, algo misterioso.

Bo día.

jueves, 8 de julio de 2010

Burela sale del agua ciclando desde el corazón del Cantábrico.


6 afortunados 6: Jimy Hendrix, Sirius, Wissop, Javi_1 e un do Carballiño.

Este domingo seis afortunados convocados por la presidencia hicimos la primera incursión "especulativa" de esta ruta que promete ser una referencia para aquellos amantes del mtb de dureza y estética ecuánimes.

La ruta parte desde el mismo litoral de un Cantábrico vivo y cambiante, desde el lugar donde el mar pierde su nombre y empieza a ser tierra firme; el ciclar es sobre roca limpia y firme, sobre sendero single track, y sobre una parte del paseo marítimo para avandonar el mar y adentrarse por sendero seco y seguro río arriba.

            La zona río es limpia, bastante ágil y se recomienda estar atento a la senda; si te pones a mirar el entorno quedarás hechizado, las consecuencias serán evidentes, decirte que ese río lleva bastante agua. Es una zona que se presta a que cada uno vaya buscando su lugar y entrando en su grupeto. Hay parajes increíbles, de quedarse sentado. Luego comienza la búsqueda da Medela manteniendo un rumbo Oeste. El terreno se convierte en camino de monte con paso escaso en algunos lugares, combinado con cortos tramos de pista que permitirán agilizar la marcha a algunos o servir de "descanso" a otros. Continuamos rumbo hasta que oimos una voz desde el fondo del grupo que dice...

-Creo que ya no es por aquí; Javi: ¿estos eucaliptos cortados te suenan?.-

Resulta que nadie había podido cargar la ruta en GPS y, como es sabido, la memoria tiene un límite en ese entramado de bosque y montes con un número de cruces casi infinitos.

Y hasta aquí fué nuestra primera incursión en el I Desafío de Burela, llevábamos más de tres horas de recorrido con más de 1.000 de ascensión y un índice 115 de IBP pero la ruta del día 7 Agosto no había hecho más que empezar. El resto de la ruta ya iremos o iran comentando en futuras inspencciones; del resto del día mejor no lo cuento, aquello fué otra historia que quedará como un secreto entre seis  ... del reportaje fotográfico podeis sacar la vuestra propia.

20 Fotos de un día especulativo.-



Bo día.
20630

miércoles, 7 de julio de 2010

Suicidio.-

"Había decidido terminar todo esa noche. Esta vez no fallaría: la nota, la cuchilla, la bañera casi llena; tocó el agua pero estaba demasiado caliente, muy caliente. Mientras esperaba decidió tomar la última copa de champagne. Bajó al bar.

      Dios entendió con este gesto que le daba una oportunidad y le envió a un angel. Al llegar, allí estaba, sentado entorno a aquella mesa, disfrazado de pirata.


 
Se sintió atraída por aquellos expresivos ojos oscuros y una sugerente sonrisa. Inocentemente se sentó a su lado y pidieron champagne.

Una hora más tarde ya estaban en la bañera compartiendo el agua tibia."


-Orador, orador ¿y el angel?.- Interrumpió aquel oyente.


-"¿El angel?, jajajaja; ¡pregúntale al pirata!"


Boas noites.
20570

martes, 6 de julio de 2010

Vía XiX a Gracián.-

_____________
En la Chanca: 3
En la XIX.....: 2
_____________


3 Gracianenses  Vilachanos 3: Tumbamuros y Albarro.

La Ruta: VIA XIX QUEIZAN GRACIAN VILACHA


By: Albarro.

Entra en la Vía XiX por nuevas sendas y discurre por ella hasta conseguir entrada en Queizán y subir su pico; a partir de ahí sigue hacia Gracián y Vilachá.
Discurre en un 80% a la sombra de carballos y por ancestrales  caminos agricolas secos y en perfecto estado.


Nivel técnico: bajo
Nivel físcico: medio.
Ciclable: 100%

Sobre la marcha:

Mantuvimos un ritmo alegre durante todo el recorrido, incluso en los momentos de conversación; la ruta se presta a ello, salvo en la subida de Queizán que cada uno optó por llevar el suyo. Paramos en algún domicilio y fuentes a llenar del líquido elemento, la tarde de sol y calor obligaba a beber, a pesar de ir casi todo el rato a la sombra. En el tramo de la Vía XIX tubimos una aparición de dos damas que aumentaron el buen clima del momento. Al final foto de familia bajo el punto de partida en el Puente de la Chanca con la sonrisas que hoy venían brillantes de calor y las dos alegrías de aquella visión, ¿sería real?.


Frase del día.-

===========
Tumbamuros: Eu tamén puxen o calendario na cociña con as fechas pa ter bonobicis, coma o outro, pero queimáronmo.


Sobre 20 fotos  hoy.


Boas noites.



Enlace Ruta.-
Hemos intentado la figura de un CARACOL; ¿no salió tan mal no?.

20503

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...