miércoles, 13 de agosto de 2008

Miradas.



. O QUE TAS PENSANDO ¡PODE SER!.

Encanto natural.


E.Química: hay moita química......

Día 1.

martes, 12 de agosto de 2008

Elenia.


-Il denaro rendi prudenti.

- E chi beve solo acqua ha qualcosa da nascondece; noi beviamo CAipirignha.

- Chi non sente la musica pensa che è pazzo chi danza.

- Ma mia ragazza!! la polizia pasando le scarpe e tuo questi a parlare de amore!!!. ohhh incoscienza terrenale giovane!!!

- Hay que potenciar o enxebrismo.

Bo día.

lunes, 11 de agosto de 2008

Alzada de Pandozarco y Murias.-


Siempre muy por encima de las espectativas; Os Ancares nos hace tocar la Gloria.

La Gloria, La Merche; ¡Que orquestaza Dios! que ánimos daba.

Gracias a todos, hoy no me voy a enrollar.

-Camarero un bolígrafo. ¿ acordaste?

Noche con "Círculo cerrado".

Sra. de Vilariño: ¡Que atenta, que atenta!! ¡Que ben nos fixeche quedar!

Gracias a todos, todo foi ...... demasiado.

Ah! a ruta en bici fenomenal, hasta duatlon con porteo abarloado de bicicleta.

Fueron muchas cosas.... soy incapaz de ordenarlo todo. POr que es cierto fue primero la ruta pero el resto lo tengo más fresquito en la cabeza.

Viva Amerikan Top!!!!

Pandozarco.- O que faga falta!!, Contigo non hai fallo.

Bo día.

P.D. PANDOZARCO, BUTELO, ZALOZZR600, MIGUELIÑO, LOBILLO: Sois lo mejor, os quiero.

La raya del ojo no falla!!!!

domingo, 3 de agosto de 2008

¡¡Perfecta!!. Límites.

Pues sí, la ruta ha sido PERFECTA a más no poder.

Ante todo quiero decir que se notaron las ausencias de Pepepower y Santiso que son parte importante de los paisajes de estas rutas y de Zalo que hemos ido imaginando lo que hubiera disfrutado. Aunque la GRAN COMPAÑIA de Bajadolo y Butelo es capaz de disimular, en menor o mayor medida, esas faltas. Reconocer también a Migueliño que fue un muy buen
aliado de ruta y que con su compaña y su queso con membrillo me dió la fuerza necesaria para acabar una ruta que me estaba enseñanando mi límite.

Dicho esto:
muchas veces es inevitable pensar que la última ha sido la mejor, pero en este caso además es incomparable y creo, al menos para mi, irrepetible. Sus 12 Horas de pedaleo, 80 Kms y un montón desnivel+ acumulado sin descanso mental ni físico, sin un llano donde dejar de tensar el músculo y poder relajar la vista mientras ciclabas en aquellos marabillosos paisajes; me explico, durante los 80 Kms. para poder ver tranquilamente lo bonito que te rodeaba tenías que frenar y bajarte, pues o el terreno era empicado hacia arriba, endiabladamente pendiente, descensos por caminos intercambiando grabilla con piedras, pedalear por las laderas y la inmersión en los bosques "del oso". Nunca podías ciclar al tiempo que contemplabas el marabilloso entorno, el despiste era nefasto. En los reportajes esto se vé claramente: los que están contemplando o están sentados o se bajaron de la bici. Vuelve a verlos y fíjate en esto.

En subidas: solo imagina el Pto de Pajares por carretera (+17%) pues puedes flipar por el camino de piedras por donde lo abordamos, y comento el puerto por que aquí, en la zona del hotel, era donde creí que comeríamos y con un hambre del demonio me di cuenta que había entendido mal; íbamos a comer en la parte alta de la estación de esquí; este para mí ha sido el peor momento de toda mi historia en el MTB, me dije: Bajadolo bórrame de las lista de los ovocados a las machadas, no vuelvo a una de estas ni cobrando. La subida a la estación, a las tres de la tarde, sol abrasador, con hambre de perro, con ganas tremendas de beber algo frío (una cervecita), calor, brisa de horno; luego subir por aquella pista inospita de piedras sueltas amarillas que muchas veces no podías aguantar ni el equilibrio, la tremenda pendiente y la altitud que no me dejaba respirar, .... ahí vi que era mi límite; esta es la última. Al llegar al pico, agotado y desesperado empecé a comer, sin cervecita y sin nada, sólo con hambre, cansancio y una gran apatía.
Después, con la panza llena, cambió la visión de las cosas y comencé a contemplar aquel fabuloso paisaje con el lago al fondo y todos los montes que nos rodeaban; sin mucho reposo comenzamos la bajada, volví a disfrutar de la ruta y me empecé a sentir mejor; a las dos horas de pedaleo hicimos la parada que para mí fue la parada mágica del día para luego entroncar la última parte con un fin de fiesta de gran bajada, rápida, segura, en tramos muy limpia y hasta con badeos. Aquí hago paréntesis: la Zesty es la mejor bici para esto y, como no, para estas rutazas castigadoras de hombre y de máquina. (Opinión personal, aunque compartida).

Se podría comentar muchísimo más de esta larguísima, bellísima, durísima y apasionante machada que me hizo conocer algún límite que no contaba conocer pero que me hace querer más esta bonita afición que crece con los viajes que nos prepara el grande de Asturias, el extraterrestre, el hombre sin límites, el incombustible Bajadolo.

Bajadolo: pongo la lista para la próxima:

1.- Maismar
2.-
3.-
4....
.....

tú pon el camino


Bo día.

viernes, 1 de agosto de 2008

Tamén e cousa de homes.


Acabouse aquelo de "o hombre e mais o oso canto mais...." O mundo da cosmética xa non e soio cousa das mulleres. Cada día mais homes van os estetiqueiros coidarse para verse ben. Fai unhos anos parecía moi raro ver un rapaz comprándose cosméticos, pero agora xa e todo diferente.

Unha firma de cosméticos vai lanzar o mercado unha raia de ollos para homes. A inspiración para este producto foi a penetrante mirada do capitán Jack Sparrow.

Por si alguén poidera confundirse o director do departamento comercial da firma considera que «o cosmético non tá pensado para homosexuales. Oxe en día podes ser muy macho e maquillarte. No ten nada de malo ser un pouco vanidoso".

Todo esto é para aqueles hombres, que sin ser estrelas, buscan lucir varonilmente atractivos.

O tema agora e: ¿quen dos da escola vai ser o primeiro en ir as patronales con os ollos pintados?.

Bo día.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...