martes, 28 de abril de 2009

Anuncio potencia.

Este anuncio non puido ser posto para a quedada do Páramo por que "a modelo" subiu moito o caché (jiji, ¡o caché!), debido ás últimas imaxes collidas "in fraganti" e expostas noutros medios, dígase foromtb, sobre o arranxo do seu escaner. As cantidades astronómicas que pedía non se puideron afrontar nin xuntando os dous patrocinadores e o mismísimo Ilmo. Concello do Páramo.
O señor alcalde do Páramo declarou: isto dá propaganda non hai quen o entenda, tampouco é pa tanto "a hembra", ¿ e ..., non entendín, que dí que nota?.-

Esta de abaixo é unha desas imaxes expostas vendidas en exclusivas a The Sun e outras publicacións internacionais e que lle subiron o "caché".


2072

domingo, 26 de abril de 2009

O Paramo 25 Abril, vaia feira.

2057


Hoy hice pocas, el Orejón me tuvo ocupado todo el recorrido para que todo saliera según lo programado y ¡hubo suerte!. Aunque fué inevitable que contemplara las marabillosas tierras del Páramo. De la comida no tengo ninguna; ¡que bien nos lo pasamos!; si la ruta fué buena, la comida fué la Ostia, y .... ¡cuanto me reí!, ¡cuanto nos reimos.

¡Un día mas que cuenta!.

Boa tarde.

--------------oOo------------------

La frase del día (hubo miles y a cual mejor, pero escojo esta por que muestra algo del ambiente que fué increscendo durante la comida).-
Maismar: pa min a orquídea e a flor mais bonita que hai; soio ten un defecto, non ole o que semella; jajaja, (moitas risas de todos).
Butelobike: Pois eu deixei xinecoloxía o segundo ano por que non aguantaba co olor.


De estas durante a comida houbo miles, e as que non oín por que as decían por a outra banda e non daba tempo de atender a todo .... foi moito.

Boas tardes.


Más fotos.


Picasa Web Albums - Maismar - Polbo o Páramo


----------oOo--------


Zalozzr600:

http://picasaweb.google.com/zalozzr600/ParmountFashionWeek#

Sublime!!. Que reportajazo!!


Lo primero que pensé viendo las fotos y sin ánimo de herir, ¡Cuanto me dolería no haber estado en todo eso!. Buuufffff, ¡menos mal!. Esos momentos no se cambian por nada, aunque una orquídea es una orquídea. Lo siento por tí SereaX, no estuviste.

Ahora: meditar y digerir ese día tan intenso y fructífero engendrado en unas cañas antes de comer; aprendida esta lección:
¿que no puede salir de una pulpada "dura y picante" sin prisas bañada en vino, cañas y aguardiente?;

¡miedo me dais!. Sólo pido a Dios no perdérmelo.


---oOo----

Jajajaja ¡Orquidea radiante...!.

---oOo----

Portobike; si necesitas ayuda, ya sabes, ¡esto nos gusta!.


Bo día.


PD: Aún quedan otras fotos por ahí creo que también interesantes y también de calidad. ¿Verdad Lagarto Berto?.
__________________




viernes, 24 de abril de 2009

La locura y el amor.

Un escrito que me encanta. (Desconozco el autor)

========================================

La Locura resolvió invitar a sus amigos a tomar un café en su casa.

Todos los invitados fueron.

Después del café, la Locura propuso: Vamos a jugar a las escondidas?.

Qué es eso? Preguntó la Curiosidad.

Las escondidas es un juego en el que yo cuento hasta 100 y los voy a buscar. El primero en ser encontrado será el próximo en contar.

Todos aceptaron menos el Miedo y el Prejuicio.

1, 2, 3… la Locura empezó a contar. La prisa se escondió primero, en cualquier lugar. La Timidez, tímida como siempre, se escondió en la copa del árbol.

La Alegría corrió al medio del jardín; y la Tristeza comenzó a llorar, pues no hallaba un lugar apropiado para esconderse. La Envidia acompañó al Triunfo y se escondió cerca de él, debajo de una piedra. La Locura seguía contando y sus amigos se iban escondiendo. La Desesperanza quedó desesperada al ver a la Locura que ya estaba en…99…100 gritó la Locura: voy a comenzar a buscar.

La primera en aparecer fue la Curiosidad, ya que no aguantaba más, queriendo saber quien sería el próximo en contar.

Al mirar para un lado, la Locura vio a la Duda encima del muro, sin saber en cual de los lados se escondería mejor. Y así fueron apareciendo: la Alegría, la Tristeza, la Timidez

Cuando estaban todos reunidos, la Curiosidad preguntó:

Dónde está el AMOR?

Nadie lo había visto. La Locura comenzó a buscar. Buscó en la cima de la montaña, en los ríos, debajo de las piedras y nada. El Amor no estaba. Buscando por todos lados, la Locura vio un rosal, dio un paso comenzó a buscar entre los tallos, y de repente oyó un grito. Era el Amor, gritando por haberse pinchado el ojo con una espina.

La Locura no sabía que hacer. Pidió disculpas, imploró por el perdón del Amor y hasta le prometió servirlo para siempre.

El amor aceptó las disculpas

Desde entonces y hasta hoy…

“EL AMOR ES CIEGO Y LA LOCURA SIEMPRE LO ACOMPAÑA”

Gracias Fátima.
2024

lunes, 20 de abril de 2009

Memorias de un neno labrego.

1968
Memorias de un neno labrego.-
-------------------------------
"Eu son Balbino. Un rapaz de aldea. Coma quen di, un ninguén. E ademais, pobre". (c)Xosé Neira Vilas.


Hai esceas que pasan inadvertidas e en silencio para todos, menos para tí. Quedan tan dentro que non sabes que facer con elas e o fin decides contalas se non empezas a notar que reventas; as veces son esceas cortiñas, duran unhos segundos pero ... bufff como tan. Esta é a miña que vos deixo aquí por que a teño que sacar e compartir con vos se non ...

Ocurriu en esta fabulosa marcha o Monseivane en un tramo dos que mas me gustou, todo esto foi en segundos pero que duraron unha eternidade na miña cabeciña, este é o relato:

Baixada de camín de terra con moito barro, moito moito barro, pero moito as rodas todas petadas de lama, a velocidade de baixada: impotante, pouco moderada ... entrábase en 100 m. de carretera asfaltada con algo mais de pendente, viña en 44x13 meto 44x11, sube a velocidade, un cruce con un desnivel que lle fixo voar a francesa; en aquel momento notei que iba "pasao" pero ben, iba voando non se podía frenar ... , o aterrizaxe era pista húmeda de graba fina e terra, a lama saltaba das rodas e inundaba todo facendo unha estela atras e salía despedida por a roda dianteira, de repente intuíase un cruce 90º esquerda e con moita xente que o custodiaba; oía berrar, berraban moito .... "frenaaaaa", "paraaaa", "¿onde vaaaas?", "Dios vai toooolo!!..!!", "xa non para", decía todos. Subin tres dentes e mentres clavei o freno e se oian as rodas derrapar no chan arrastro; mentres oin unha voz de neno, unha voz, non o vin, pero era a única voz que ainda que "debil" era a que eu oía na miña cabeza e silenciaba todas as outras, unha voz que ansiaba un momento de acción, que desexaba o que nos gusta os nenos, "paixón e ferro a fondo", "jolpe de pistón sin frenos", "derrapar das duas a un tempo", dinme conta que era o seu momento, o momento de aquel neno, tal vez tamen se chamaba Balbino, o intre que tubo esperando toda a mañá, ese derrape que centos de veces soñou facer con a sua bicicletiña de rodas gastadas e nunca lle saiu; ¡Dios!! era aquelo o que lle daba tantas voltas e tanto entrenaba na aira:"Sair magado do cruce en baixada, darlle mais ferro, coller velocidade, sair voando e aterrizar derrapando das duas rodas a un tempo facendo un boureo do demo que hasta os veciños sairan a porta ver que pasaba", ¡era eso!, ese era o seu derrape, taba alí diante, podíase facer, era ese o que tanto soñara. ainda que non iba en esa bicicleta ÉL ERA O PROTAGONISTA, porque era o seu derrape.

Por eso eu soio oin unha voz:

¡DALLE, DALLE, DALLE, DALLE, DALLE, DALLE, ¡COMO DERRAPA!, NON FRENES MAIS, NON FRENES!!, AHÍ, AHÍ, AHÍ, AHÍ, DALLE, DALLE, DALLE, DALLE, DALLE......

E así foi, ainda ahora sigo pensando como logrei sair de aquela curba de 90º a esquerdas e a aquela velocidade, seguro que alguen me axundou, tal vez unha voz; pero xa me quedo mais tranquilo o campartir ese "momento" contigo, porque seguro que tamén soñache de neno con ese derrape teu que espero sigas entrenando.

Bo día.

PD. CC.Villalba-As Pontes; gracias por ter a Balbino por ahí e ... por todo.

Anuncio pinchazo.



1952

domingo, 19 de abril de 2009

Anuncio Liantes.

Moseivane 2.099

1926

Todo perfecto: a compañia, a distancia, o recorrido, a temperatura, os sendeiros, avituallamentos, comida, fotos ... ; eu penso que hasta o barro taba onde tiña que tar e non taba onde non tiña que tar; se vos fixasteis soio taba nos chaos, no precioso sendeiro de subida e nas baxaidas rápidas taba o terreo para facer o agarre xusto para, incluso, apurar as frenadas. Eu divertine moitísimo e con a compañía que concurriu na marcha saliu un día de MTB ideal.

Gracias a toda esa xente da organización, tanto a que se viu como a que quedou trás de bambalinas e se non hai mala novedade para o ano que ben voltaremos a Monseivane.

Volvo a saludar a todos e despídome aquí dos que no me puiden despedir despois da comida.


Bo día


P.D. Al final sol y buen día.


















Fotos de Santiso.
http://www.foromtb.com/f46/rutas-en-bici-por-lugo-187756-609.html#post6882319




http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=355591

sábado, 18 de abril de 2009

Anuncio equilibrio.

O tempo en MONSEIVANE.

As veces o asunto meterolóxico fai perder hasta a fé e confianza na física, nos ventos e hasta nas baixas e altas presions. Tanto por a mañá como por a tarde, aquí na Mariña, tuvo e ta chovendo incluso con tormentas con tronos. De vez en cando sae o sol alumando con unha claridade inmensa. Eso xunto co limpeza de cores fai que teña todo relucente. As previsions son que non vai haber choiva mañá e haberá que confiar en elas. Esto e un pequeno historial das previsions que puxen no foro de Monseivane. A ver si se cumplen.

Boa tarde.



-------------------------oOo--------------------------


Previsión a 17-abr-2009.-
===================

"Segundo o alemán creo que esta vez non choverá en Monsiván."


Ata a Axencia Estatal de Meteoroloxía, esta vez tampouco dá auga. Que estes aínda que saiban que non vai chover en todo Norte de Europa para Galicia sempre dan choivas, así o turista inocente de chancla e camiseta de tirantes vaise a "comer o pescaito" ¿non sabes?; e os hosteleros aquí a velas vir.


Ata domingo SDQ.


Bo día.

-------------------------oOo--------------------------

Previsión a 15-abr-2009.-
===================


Sen ánimo de contradecir outras previsións que auguran choivas, isto é o que din os amigos alemáns. Unha páxina que adoita ser moi fiable; a estas horas isto é o que presentan. Ainda que que faga o que queira que chova ou que neve. O importarche é pasalo DPM. E cunha organización así, ¡¡non hai fallo!. Non teño moi a xeito o facer o ingreso previo: avisade cando haxa máis de 180 inscritos, non vaia ser que teña que facer a marcha como indixente e sen papeis da francesa .

Bo día.

domingo, 12 de abril de 2009

Explorando. Día II

1819
Onte foron 8 horas de rule casi contínuo arrriba e abaixo; salin dende os Irmandiños a hora prevista con un único destino: MONDIGO. Alí taba unha hora despois de buscar diferentes alternativas e, incluso, de adaptar unha subida, que na "vida real" será de baixada de dura trialera, con pedras; o que xa non sei e cantos irán por a "alternativa" que tamén ta prevista como en outros puntos.

Dexei o segundo tramo tamén listo; ainda que terei que ver con Segundavuelta os outros camiños que el dí que ten por alí. O percorrido hasta Mondigo gústame como quedou e logo tirei cara a Noceda e sube a Comado pasando antes por os seus balcons dende onde tan as millores vistas de toda a Mariña. No pico de Mondigo hay un "misterioso" pozo  que é digno de ver e resulta que ainda que van plantar eólicos por todo ese monte; ¡que pena! ese sitio deixano intacto; ¿que será aquelo?. A subida alí non e doada pois hai que rodar por derriba de monte baixo que non vai ser do gusto de todos, ainda que a baixada e unha pasada.

Alí comin e saín cara o "Sigo Mañán" dirixido por as "instruccións" do magnífico compañeiro orientador de ruta. Despois de chegar alí continuei "investigando" a volta dende as Catedrais a San Bartolo a que lle atopei unha terceira alternativa que será a intermedia entre a de baixo e a subida o bonito sendeiro do río que tanto gustara na Irmandiña e que tamén lles gustou a SegundaVuelta e Marín. Ainda que me parece que vai ser moito para facer  en este desafío 2.009.

Os datos:

47 Kms
5:55 Horas en movemento
1.608 mts de ascensión.
560 mts de cota máxima.(Mondigo)
23 Km subindo (3:48)
3,1 Kms de llano :(0:20); esto é o impresionante; o mismo do primeiro día; ou se sube ou se baixa.


IBP do corto percorrido: 144


 
A boas vistas siguen sendo a característica de todo o entorno en todos os puntos.  


Boas tardes.


viernes, 10 de abril de 2009

O.T.

1806
Pois mañan teño previsto sair sobre as 10 dende os Irmandiños e tirar cara Mondigo para buscar o recorrido Mondigo-Comado-e unilo con o Waitpoint Sigo maña que onte deixei o pé de Penabor a altura de Barreiros; logo voltarei hacia os Irmandiños. Penso facelo así porque paréceme mais "sinxelo" que en este sentido, pois entre o percorrido de onte e a operación OT de hoy quedei un pouco mallao; ainda que desayunar Mondigo tampouco vai ser un plato lixeiro.


Así que este é o plan que teño e que taría
 encantado de compartir. Eso sí, eu levo bocadillo e avituallamento para más de 6 horas; ainda que, xa sabedes, rodar por os Montes da Mariña suelen ser rutas de privilexio para todos pois cando queres voltar non sueles ter maior dificultade que tirarte cara o mar.

Pois o dito, sabedes sitio e hora e sabedes que sempre admito suxerencias 

para o fin de ruta.

Boas noites.

Déixovos con as imaxes dos nominados na O.T da tarde, e das que quedaron pras semente.







Operación Toco.

Explorando.-Día I



1798
Despois de once horas e media ciclando e explorando quedou perfilada a primeira parte do Desafío 2.009; que é a parte que tíñamos menos dominada, o resto penso que o temos mais sinxelo; a última, se "se pode facer", tamén ta en track. Foi un día agotador que cerrou cerca das once da noite voltando por carreteiras de monte e con a noite pecha derriba. 
As 10 da mañá xuntámonos Marín e mais eu no bar e logo chegou Segundavuelta; expliqueilles o "plan do día" sobre a cartografía en papel que traía Marín e comentamos a totalidades do percorrido.

As 10:30 comenzamos a andadura na Praia das Catedrais que na ruta será o último tramo hasta S.Bartolo. O pouco de sair rompeume a patilla do cambio e cambiena ipso-facto; continuamos ruteando. Despois de pasar S.Bartolo un pao dobloulle o desviador a Marín; fixemos una reparación de campo para que puidera voltar o coche e o resto seguimos cara a Cornería. Segundavuelta despois de enfocarme cara o pico e darme unhas explicacions das intencios que tiña para facer alí tubo que irse. Eu collin aire e comencei a subida. Alí, aproveitando as fabulosas vistas, comín e continuei cara a Caseta de Cornería para despuis enfocar unha baixada de vértigo: peligrosísima; de feito logo busqueille outra alternativa pois esta que dice Segundavuelta paréceme excesiva; ainda que "baixar tamén se baixa" eh!. O resto xa era unir esto con Penabor atravesando Celeiro e S.Esteban e pasando rente a cascada por aquel precioso sendeiriño. 


A baixada de Penabor e "alucinante" un sendeiro de baixada aberto por as motos e con a única dificultade de caer o "rego da roda" pero que pode ser fenomenal. Logo despois de marcar un Waipont con "Sigo mañán" abandono o trazado da ruta e chego a casa de noite e con unha famedoente.  Comín aquel "pulpo con macarrons" como o maior manjar xamais preparado. ¡Que fame traía! 


Cando analicei os datos quedeime de pedra:

64 Km recorridos; soio 64 Km.
7:30 Horas en movemento.
2.220 mts de desnivel acumulado. 
490 mts de cota máxima.(Caseta Cornería)
29 Km subindo (4:33)
5,3 Kms de llano :(0:30); esto é o impresionante; aquí non hay chaos; ou se sube ou se baixa.

IBP do percorrido: 190


Esto son os datos sin depurar; que despois quedarán en menos; ainda que non vai baixar moito; pois voltas cegas e retornos sin xeito fixen poucos. 

Beleza: aquí é onde vai tar o bálsamo para aplacar o dolor de ese IBP; as vistas e a beleza do percorrido e indiscutible. O asfalto písase pouco, ainda que se agradece de ¡carallo! en él van descansando as perniñas; por que no resto, nin baixando.

Oxe contaba unir "Sigo mañán", Comado e Mondigo, pero xa levo un pedazo oindo a Ofelia: ¿Pa onde vas?; vai arracar eses tocos das berzas que van dar ocálitros; ¿por que non lle abres o invernadero os tomates, que ainda an de afogar alí dentro?, etc, etc; sin contar as que oín onte cando cheguei morto de fame e de noite pechada; pero o que naide viu era o brillo dos ollos que soio un se pode ver cando ta contento e gustoso de una actividade rematada e a gusto, moi a gusto.  


Bo día.


P.D. Gracias A nuska.

miércoles, 8 de abril de 2009

Bucólica e apasionante. Escea rosa.

1786
Catro: Albarro, Zalozzr600 y JMpecador, (apareceo o día do pecado).

A saida de onte foi sorprendente co a incorporación de camiños e sendeiros novos e o paso de unha canteira abandonada, pero muy xugosa para facer trialsin e liarse a subir e baixar o mais puro estilo SPB, e así foi o fixemos, tivemos un ratiño liados co trial mentres algún recuperaba o ritmo e a respiración.

Logo demos unhas voltas por os míticos Lagos de Teixeiro e a clásica subida o Xeodésico por a cara dura. O retorno foi a velocidade de palabra entre risas e comentarios de todo tipo en unha tarde en donde reinou a chegado de un posible novo biker que en eses momentiños taría a punto de chorar para que seu pai lle cambiase o pañal.

Pero a escea bucólica apasionante que Zalozzr600 non fotografiou (non llo perdoo): bufffff a escea cargada de pasión, amor e tenrura, como envoltiña en unha nebulosa de nevoa e vapor protagonizárona duas princesas enamoradas que non se amilanaban en demostrarse os seus sentimentos mais puros, íntimos e desenvoltos. Unha a outra uummmm. Direis que son de pueblo, que o son, pero a min eso encántame velo, inspirame paz, entre outras cousas ... Creo que os catro que vimos aquela escea tardaremos moito en esquencela; para algún querará para sempre ahí; algo tan bonito e en directo non se esquence. UUUMMMM; ahora resulta tamen que o amor ta por o monte; e o mais mansiño vese entre os toxos mais longos e espiñosos.


Bo día.

lunes, 6 de abril de 2009

Refranero infalible e implacable.

1759
Refranero infalible e implacable.
=========================

.- La nieve de octubre siete lunas cubre:


Y no falla; nevó en octubre y aún nos faltaba una para siete; así que tiene que nevar en este mes y en breve. Butelo estás de enhorabuena y tu firma (Tenquenevarmoitomais), este año se te va a cumplir de nuevo. Puede que nieve a más de 1000 m. pero el abrigo aún habrá que tenerlo cerca.



Y este queda ratificado con queda aquello de:

.- Si en marzo mayea en abril marcea.-

Este ya se va a cumplir en esta semana. Esta es la verdadera sabiduría meteorológica: la del refranero. Todos la tememos por que sabemos que ¡non falla!.


Como consuelo:

.-Año de nieves año de bienes.

Y por lo visto ya se están tomando las medidas para empezar a aplacar los efecto de la crisis y empezar la recuperación. ¿O no?. Así que:


.- No hay mal que por bien no venga.




Bo día.

domingo, 5 de abril de 2009

El nuevo pecado: Unos días por delante otros por detrás.

1752
Hoy, entre los caprichos del Orejón y la sabiduría del Maestro ha nacido El nuevo Pecado. El original recorrido El pecado fué creado por Butelobike y lo denominó así porque según sus palabras "es un pecado ternerlo ahí y no caer en él".

Como seguro que ya has pensado, al ver el lema post-título así es como se puede practicareste nuevo recorrido; tanto por la ida como por la vuelta. Está claro que en uno de los dos sentidos es más difícil y puede resultar algo más duro el comienzo pero lo que sí tengo claro es que el disfrute, por no decir placer, va ser importante, por no decir inmenso, en ambos sentidos. Esta vez lo hicimos todos por delante, pero, ¿cuando os atrevereis a hacerlo por detrás?. Uuuuuummmhhhh .


Boa tarde.



P.D. Podeis intentarlo entre vosotros el domingo; yo no estoy. Luego me lo contais. ;-)
Ah!, pero que vengan las Gemelas que seguro que le va a gustar.


Frase del día.-
============
Cuando venímos en la furgoneta para casa Furón, Zalozzr600 y yo.
Furón: Vou abrir que cheirais a carnizo.




sábado, 4 de abril de 2009

Belesar.




Otra mítica más, otra mítica menos

Agpardo y Zalozzr600: un auténtico placer compartir una mañana tan fabulosa con dos auténticos caballeros de los nuevos tiempos. Cordialidad, concordia y disfrute al máximo nivel es lo que se consigue con estos dos jedais. ¡Como suben!.

Sainzajump: gracias por crear y compartir esta bonita ruta.


Desde o Pabellón de Deportes sale en dirección a San Miguel, al embalse Belesar y continúa hacia o Saviñáo discurriendo por senderos y caminos con gratas sorpresas incluso para los Btteiros mas avanzados. La ruta se puede dar por finalizada sobre los 40 Klm pues la última parte es el retorno a Chantada por la carretera general en leve pero contínua subida. Es de las rutas míticas de caracter obligatorio para el archivo de cualquier bbteiro de este siglo. Los parajes, viñedos, viejos pueblos, vistas sobre del embalse y sobre el embalse son fabulosas.

Noté la falta de rodar durante estos últimos 15 días; ¡que exigente es la bici!, o la "atiendes" o te lo hace pagar; ahora no le debo nada; a ver mañana.

Tiempo detenidos sobre 1 hora; en movimiento 3.50.

Al final nos "bañamos" en la fuente al lado del pabellón y estuvimos un ratito con Clarita al llegar a la capital. Lo pasé muy bien y otro día más que cuenta. Gracias compañeros.



¡Esto es vida esto es Montainbike!!.



viernes, 3 de abril de 2009

¿Azul o naranja?

1726
Agpardo y yo no lo tenemos claro para este sábado a la mañana.

¿Cual de las dos?

Belesar(46K) o Ribeira Sacra (45K)


Alguno que conozca la zona, ¿nos puede aconsejar?.

Bo día


P.D. Si alguien se quiere apuntar que avise (tema Logístico).

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...