domingo, 27 de febrero de 2011

P. de San Pedro, Concello, clero, putas e drogadictos hacia Ombreiro Infinito.-


21 medio puteros 21 .- Todos moi animados, con ganas e motivos para manter acaloradas conversas provocadas, sobre todo, por as últimas decisions adoptadas por os nosos gobernantes e a súa infinita imaxinación capaz de sacar a mais de un da sua habitual templanza. Pero a educación, o respeto e as ganas de divertimento de estas xentes amantes das boas formas e do mtb tan por derriba de todo aquelo e nunca se abandona o bon entendemento e a boa armonía. Día especialmente animado e divertido aliñado hasta contos de galegos, loros e pallas.


Arrincada calexeira.-

Nada mais comenzar o Maestro nos poñía en alerta do que podía ser a ruta; encarou rúa de San Pedro, pasou o carón do concello lanzándonos por as escaleiras hacia a Praza de Sta. María; o pasar a porta da catedral da un xiro de noventa grados e plantounos na mismiña rua das señoritas. Evitando atropellos fomos transitando a Rinconada mentras saían de aqueles locales as tentacions e os sons das últimas bachatas.
-Ahora non poñen os Chichos.- Dixo un.
-Dende que hai que non vou xa deben ser hasta en color.-Respondeulle o d'atrás.
-Antes eran as de aquí pero agora o negocio son das de fora.-Aclarou o primeiro.

Seguido cruzábamos a Ronda metémonos por un escondido carreiro donde as xiringas dos picos poñían en peligro a integridade hasta dos mismísimos tubeless. Xa empezaron os comentarios:
-Maestro, primeiro tirasnos por as escaleiras, logo paseasnos por as putas e ahora por os carreiros dos drogadictos; xa parecemos “callejeros da Catro”, jajaajaa
-Ezto é una zembración.- Apuntaba outro dende a dianteira vendo aquel lixo.


Facendo ruta.-

Pois con este comenzo abandonabamos a vila para iniciar a ruta de esta nublada e fría mañanciña de domingo. O destino previsto era Ombreiro Infinito esta vez atacado o carón do Miño por os sendeiros que non por veces repetidos deixan de ter o encanto da primeira. Logo fomos tomando alternativas por pistas e camiños cada vez mais pechos hasta que topamos un onde as xestas facían imposible o paso; imposible salvo para o Maestro e os que tomaron a dianteira que o iban abrindo tanto que os que íbamos na traseira puidemos ciclalo con mediana facilidade. A ruta saiu de un nivel de dureza medio pero con un alto nivel de beleza e casi total ciclabilidade cerrando o track por o Pecado. Moi recomendable.



Incidentes.-

-Arrebolo sin consecuencias de Jesus514 Pecado abaixo.
-Pinchazo dianteiro de Mtr.Potasio por os montes de Ombreiro.
-Reaprete tornillos de basculante da Francesita.
-Pinchazo tubeless da Francesita.. Recheo de aire e a correr.




Frase do día.-

Por as risas que trouxo, recollo esta que veu por a ausencia de auga quente por mor de unha avería na casa do autor da frase.
M: Métela en auga ben fría e despois cóllela con as maus ben quentiñas xa verás como medra. Millor si as maus non son túas. :-D


O Conto do Loro.-

 Pareceume moi bo e puxérao no blog fai tempo: Preme aquí po enlace do conto.


As fotos da ruta. Algunhas sairon como lles cadrou, pero ahí quedan pa sempre. Preme aquí.


Boa tarde.

Maismar.

A ruta:

jueves, 24 de febrero de 2011

¡Que mesa!

Hay mesas que nunca se debieran recoger.



 ¡Menuda mesa! 
¡Menuda gente!
 ¡Un gran día!



Boas noites.

lunes, 21 de febrero de 2011

Unha nova ponte cara a unha pedra furada.-



15 discípulos mollados 15.- Caras novas se viron por a Porta de S.Pedro no momento da partida; ainda que a maioría taba formada por os miembros xa ilustres do grupo. Quedara de vir o Maestro pero tuvemos que sair sin él.

A Ruta en ruta: Empezábamos pasando por a nova ponte peatonal que cruza o Miña preto do Clube Fluvial; logo tomamos rumbo paralelos o Mera por as novas sendas preto do muiño das cascadas; despois Combat24 foinos levando por unhos novos sendeiros que coñecía e parecían desbrozados por él mismo que como resultado levou a rotura da cadea. 

Mentras a reparaba Picos aventurouse monte o traveso e descubriu unhos monumentos naturais de con pedra furada incluída na que quedou enmarcado en instantánea mentres chobía. Mentres soou unha chamada que cambiaría o destino dos discípulos mollados hacia o lugar coñecido como “o Pino”.
O chegar alí coñeceríamos o protagonista da chamada do encontro, que non podía ser outro que o auténtico e inigualable Maestro que taba probando o latiguillo que o prende algo. 

Este colleu o ramal da ruta e xa nos primeiros viraxes a xente berraba:

 -Maestro tabas ben na casa. Xa tamos no medio da lama. Con o limpos que tábamos hasta ahora; ¡ala outra poza!, aló hai mais lama, etc, etc …

A rodas empezaban a sentir a auga por os buxes e as poceiras non deixaban de sucederse unhas tras de as outras hasta voltar a ciudade en un percorrido rápido e moi entretenido.

Incidentes.-
- Caida con inmersión de Fer en poza de pedra oculta. Esperamos que xa pasase o door do momento e taremos atentos os resultados.
-Zoupada de Picos sin consecuencias.
-Retirada de Marín por agotamento.
-Rotura de cadea de Juan.
-Recheo de aire de unha Cube ¿ou Specialize?; total ...

A choiba acompañounos toda a mañá e foi increscendo con momentos de moitísima intensidad hasta deixarnos completamente pingando, ainda que mollar, o que é mollar, soio o fixo unha vez.


Fotos do día. Preme aquí.


Boa tarde.


martes, 8 de febrero de 2011

VI de Burela; con sexto sentido.-





Agradecer a todos dejarnos compartir un día tan fabuloso: 

A destacar lo impresionados que nos dejaron las chicas con su buen hacer sobre las bicis; menudo nivel de equilibrio, decisión y soltura con el manillar del que fuimos testigos; ellas ya saben a quienes me refiero; un placer ver esta geométrica progresión.



¿Ausencias?, si, pero que se le va a hacer, siempre las hay y las habrás porque nunca podemos estar todos en el mismo sitio, el mismo día y a la misma hora; estuvieron en algún recuerdo.



Desear pronta y buena recuperación.


Repito, gracias por compartir la sexta, hecha con ese sexto sentido.




Boas noites.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...