domingo, 12 de enero de 2014

Un domingo entre os Anguías de Portomarín.-

20 homes con 19 bicicletas.


Os Anguias e outros animaliños.-

Según os avisos que viñan a través do grupo da Mona BTT o día e a hora sinalados iban ser domingo as 9:30 e o lugar o mítica Ponte Vella. Una ponte romana que recientemente foi reformada de tal maneira que non lle gusta como quedou nin os de aló da ponte nin os de esta banda e, nin siquiera, os que fixeron a obra.
A idea era facer unha pequena xuntanza de confraternización con a excusa de mostrar algunhas corredoiras próximas a estas Terras do Miño, facer un bo fin de ruta e un xantar. O final alí nos presentamos 20 homes e 19 bicicletas que trouxo como consecuencia que Nevarada (Meu) marchara para a casa antes da saída.
 Houbo gratas coincidencias como a de Guntinbike, que facía tempo que non rulábamos xuntos; entre os mais achegados e coñecidos taba Ruben, Portobike,  Butelo, Manel, Oscarillo e Poolpi hoxe con bicis de monte e, como organizador da festa, o líacás Matoski.
Os Anguías eran mais de 10, toda unha nube de xente. Xa era a terceira vez que coincidía con estos homes e impresionoume moi gratamente a evolución do grupo tanto a nivel físico como n´as equipacions e máquinas con as que se tan proveendo. Outra boísima característica  e que non se queixan nunca: ainda que sufran para arriba o se descabalguen en baixadas pechas, chova, caian a rolo ... eles ahí van con o mismo bo humor.
 Si non se lles torcen as cousas prevense boas intencions montambriqueiras por  aquela zona de Portomarín: entorno para entrenar e disfrutar  non lles falta. Destacar tamén que, tal vez, todo esto foi inducido por a boa acollida e todo o movemento d´as edicions da Trophy, esa xa clásica quedada creada por Portobike aló por o ano 9 de este século. Taremos atentos a evolución do grupeto  nacido nos "camiños de auga e soños".


A ruta.-

Non saiu nin longa nin dura  pero sí foi divertida para todos e uníu lugares moi frecuentados por os beteteiros da cidade no entorno de Ombreio Infinito: Piligroso, Sendeiro Pilón, Pena Rubia, Silencio, Pecado, Camiño dos Muiños ... e volta a milenaria Ponte.




Climatoloxía.-

Xa se preveía que íbamos ter a súa compaña e consecuente bendición; o primeiro foi-se tímidamente  acercando dándo incluso tempo a sua evaporación pero que pouco a pouco seguiu engaiolando-nos e abrazando hasta deixarnos completamente empapados por arriba e por abaixo. Ela tivo con nos hasta a conclusión da ruta: unha alegría compartir a mañá con tan cariñosa e suave compañeira. De frío naide se queixou, de calor tampouco.


Incidentes.-

-Doble rotura de cadea de "Ropecadeas".
-Unha perdida de aire de outro Anguía.
-Salida de anclaxe de pedal de outro compoñente do grupo de Portomarín.
-Tirons por falta de entreno de Guntinbike.
-Reapriete tornillo do basculante da Francesita.
-Apretón con salida precipitada de carreiro, escondite improvisado e inmediata evacuación en ruta de Portobike.



Frase do día.-

Despois de 15 minutos de espera:

- Debeu ser o chuletón da vaca de onte.



Boa tarde.

Maismar.
56876

Enlace o resto de fotos. Actualizado.



sábado, 11 de enero de 2014

Castroverde; intención de un sádado 11/1.

9 Correcamiños 9
La salida y sus adeptos.-

Hicieron la prueba del 9: Agpardo, Lopess, Santiso, Albarro, Acapafon, AlbertoR, Alberto, MiPichin y Maismar.

Según lo wassapeado a las 10.00 estábamos preparados para tomar la salida hacia un destino conocido por todos: Castroverde.
Allí también coincidimos con los incombustibles ciclocrossistas Poolpi y Oscarillo del CCM que iban a hacer su salida de mantenimiento por carretera; la nuestra era de iniciación. Sobre todo para algunos que retomamos la asiduidad a este mundillo en un estado de mayor libertad pero de igual vacío.

La ruta.-

Aunque el destino era conocido el itinerario fué un improvisar entre:
  -coge por el Camino-, -ahora tira para a dereita-,   -Santisoooo: "a la otra derecha"-, -momento Paipai: ¡era pa ahí pa aaahí!; non pa ahí-, -deberíamos habernos metido por a pista-, etc, etc. Todo ello tomado como estos bien avenidos saben tomarse los asuntos que riquieren de tanto rigor: con la mejor de las sonrisas, risas hasta llegar a momentos de inevitable incontinencia.

 Vista en el mapa la ruta parte de la ciudad por el Camino de Santiago dirección Castroverde dibuja una amorfa figura en donde el destino se quedó en sólo una intención y el discurrir por el mapa fué un contínuo norte-sur sin ningún sentidiño. Lo cierto es que el objetivo personal de hoy era aproximarse a la treintena de klms y la línea de ruta pasa de los cuarenta de los cuales hubo una gran parte no ciclable debido a caminos cerrados o inmersos entre os toxos que aumentaban la velocidad de circulación, pero sólo la sanguínea.
Al final llegamos todo el grupeto junto a la ciudad a una hora muy prudente para ir a la ducha. El momento Rubia y Clara quedó para otro día con llegada más tempranera, rumbo más certero y menos incontinencia que nos permita, incluso, llegar a Castroverde aunque con el mismo e innegociable ambiente en ruta.


Incidentes.-

 Acapafón: Salida de cadena hacia los radios. Montaje y a seguir.

No pinchó nadie ;-))


Climatología.-

  Salimos con 9º y la mañana nos daba una perfecta acogida. Iría subiendo la temperatura al sumergirnos por el bosque. Ella no vino, Él tampoco; ni se les esperaban.


Frase del día.-

Debido al discurrir moderado se podría concluir que no hubo ni un momento de silencio en las más de tres horas. Las conversaciones versaron desde: los orígenes del universo hasta: el final de muchos matrimonios pasando por la legislación para el transporte de bicicletas o los concursos de tontos: ¿ahí gana el último o el primero? ...

Pero con la frase que me quedo es esta:

Santiso: yo de potencia siempre estoy bien. :-))
Acapafón: Si tuvieras la mitad de cerebro que de potencia ...

risas, muchas risas ...


Enlace al resto de fotos.-

Boa tarde

Maismar.
56788

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...