Unha ducia na Porta as dez.-

A xuntanza.-

   E así nos xuntamos sete dos clásicos e outros cinco que se uniron na Porta de San Pedro as dez da mañá para formar un grupo de doce.

O discurrir .-

E aló partimos Castelo arriba cara os Lagos de Teixeiro quitando capas de roupa baixo un solazo que consolaba fomos sorteando e aproveitando lameiros para deleite de unhos e padecemento de outros. Xa no Entorno rousamos e rousamos mentras subíamos e baixábamos, algunhos con mais suerte que outros na fatídica Roca; houbo quen nin a tentou.
 Incluso hasta houbo quen se perdeu e se reencontrou a él mismo; todos os berros, chamadas o telefono mobil e búsquedas resultaron estériles para atopar o bueno de Picos: apareceu cando puido. Ó buscar o momento para centrarse en un mismo é o que ten: encóntraste e apareces.

O desenlace.-

O tempo e os klms. iban pasando e o recorrido guiado por Dioni con colaboracions do Maestro traíanos de volta por Muxa sin mais novedades que os enredos de sempre para ampliar ou recortar e ir achengando a agulla do reloxo as duas horas da tarde mentras as xentes arrimaban as suas casas; eso sí, algunhos antes co bici lavada e a de outros quedaba pa outra volta.


A Ruta que aló quedou.-


Creación de Dioni, colaboración do Maestro para divertimento e padecemento de todos: unha clásica Os Lagos con Roca incluida.

Xentileza de grabación: Lucho.

Powered by Wikiloc

Dende a cara soleada de SF10.-

Xuntámonos  7 as 10 a.m.  na cara soleada de San Fernando, a saber: David, Victor, Orbeatis, Vicente, Alberto L. e Nairo Quintana que veu o fin de semana a Lugo.

O ver a indumentaria de algún, fixarse na segunda foto, preveíase unha ruta das que gustan os que ainda priorizamos o mtb de divertimento como o motivo importante que nos une a esto. Na foto tamén se aprecia unha procesionaria que nos deixamos seguir o seu camín pero que non deixa de ser unha especie a que hai que prestar atención, sobre todo os cans.

Tal como se preveía así foi:   un percorrido por sendeiros limpios e  sinuosos con un terreo  que te leva pegado o chan e que con templanza, prudencia e sentidiño permite ir sin sustos disfrutando de cada zona, metro por metro.

Sendeiros tipo Padrón: unhos con picardía e outros non, unhos coñecidos e outros non; pero todos para percorrelos varias veces que crearon unha mañá para aproveitar  a magnífica compañía, unha mañá que conta.

Como remate da mañá preparouse un tercer tempo improvisado para comentar impresions e repoñer algún dos líquidos perdidos.

Foto: Orbeatis.

Boa tarde.

Rosalía de Castro nacía tal día como hoxe en Santiago. Era obriga a lembranza e a mención.