lunes, 20 de octubre de 2008

reVolta Irmandiña, sempre.



Pues salió todo según mejor de lo previsto, cosa que solo es posible con la compañía que des Tapia hasta Viveiro pasando por Xove y Burela se juntó en aparcamiento para salir a la hora prudente.

El día estuvo sensacional para contemplar las mejores vista que se pueden tener de toda la Mariña, pero de toda, mejor incluso que los que habeis estado en Mondigo; desde Comado se ve absolutamente todo, desde Viveiro hasta más allá de Tapia.

La ruta tuvo momentos fabulosos, incluso cuando Alacarayo, JimiHendris y Pintinho72 en una paradita en plena subida a Comado se ponen a contar chistes de alta calidad y buenos gachs de Os Tonechos consiguiendo que estuvieramos a punto de partirnos con la risa y quedarnos allí contemplando y pasando el domingo al sol; eso queda para otro día, pues os montes Irmandiños estaban esperando.
Resto de fotos.
Esta fue la norma en toda la marcha que consiguieron este fabuloso grupo de bikers con los que fé un placer rodar por los dominios Irmandiños que concluyó, como ponía el programa, en el Lar de Carmiña con Clarita y una tapa de guiso de pulpo.

Bo día.

martes, 14 de octubre de 2008

Han zarpado 72 Hombres de acción.-

Bueno pues supongo que estais enterados, el acontecimiento deportivo más importante de la temporada 2008-2009 está en marcha en su primera singladura: Alicante - Ciudad del Cabo.

Aquí teneis todos los datos:

http://www.volvooceanrace.es/

Os dejo con unos videos por si no conocíais el COLOR de la adrenalina en estado puro.

http://www.youtube.com/watch?v=LGUVWZnzHgI



y otro más; ah! coge papel higiénico, aviso: puedes tener un orgasmo:

http://www.youtube.com/watch?v=cx-pS...eature=related



Este domingo alguno barco de estos se puso a 30 nudos, que es como ir en un F1 a más de 400Km/H. Sin exagerar.

Bo día.

Y para MTB Lugo. Y para comer "grupo Palloza".

Menudo domingo de desfiles: el 12 de Octubre.

Que bueno, estamos en una ciudad que es un priviligio para la práctica de este magnífico deporte; si desde la moderna puerta de S.Fernando salen 15 bikers, desde la mítica Puerta de S.Pedro salimos 13. El número, obviamente, es lo de menos; pero se nota que llega la época de "vacas gordas" de este deporte en la ciudad.
Me parece impresionante: hacemos un grupo increíble de gente increíble, cada uno con su forma de ser y de andar (me repito) pero que en esto creo que hacemos una gran piña absoluta, creo que irrompible.

"A mi la Legión" gritan los legionarios cuando necesitan ayuda. Creo que nosotros debieramos de inventar también algún grito, o tal vez, ya no nos haga falta ni eso; nosotros con que alguno diga "Kedada tal", "Kedada cual", "Desafío 2.009" o simplemente "16.30 nnnnn", "10.00 Pta.S.Fernando" o "10.30 Oficina": allá que vamos a donde diga Zagato, Alvarro, Bajadolo, Furón, El maestro, Butelo, pandozarco, ZALOZZR600, etc, etc, etc, .... (las omisiones es que tengo que ir a cenar). Eso me parece que tiene el mismo poder que el mítico "A mi la Legión" y eso es lo que creo que hemos conseguido entre la gente que conozco que practicamos MTB en esta ciudad.

Aunque también tenemos otros gritos, menos afortunados: "pinché", "reventoume" (explotó), "esperad", "bajo mal", "estoy empezando", ... que surten el mismo efecto de AGRUPAMIENTO de esta piña que os decía al principio.

Pues bien, aunque simpre juntos tampoco es necesario ir revueltos desde S.Pedro se eligió una ruta dirigida por el Maestro que "lle roncaba o carallo" (roncaba el carajo) eligiendo todos los míticos Puertos de Hombreiro Infinito, además con la particularidad de enlazarlos como sólo el sabe hacer; además el ritmo fué a tren y en bloque todos los que armamos aquel pelotón sudoroso con calores de agosto que poco a poco fue yendo a menos por "el pulpo", "comida con suegros", etc, etc.....

La ruta muy bonita aunque para, mi gusto, exagerada en la dureza, de ahí la idea de Legión que vino al post, y muy fuera de las maneras endureras y trialeras que tanto se disfrutan en este grupo; me quedó claro que a veces es necesario rodar al límite como aunténticos "novios de la muerte".
Un rato esperamos por "Santibest" pues había subido la Tormenta el primero y aquí el que sube primero lo hace dos veces; me pareció increible.

Este día espero que no se repita y vuelvan los que hacen de mis domingos un día especial de MTB, igual que aquellas misas de la infancia.

Buenas noches.

P.D. Perdón por el ladrillo.

miércoles, 8 de octubre de 2008

Idioma Vs Comunicación o viejas historias de Celtas.


Hacía unos días que no venía por aquí, desde que propuse "a reVolta Irmandiña", ¡que curioso!. Pues después de acatar las normas debo de deciros lo que pienso sobre esto:

Desde que se recuerda las historias de irlandeses, bretones, cornuallenses, gallegos ... siempre acaban en derrota, con el fuego, con temporales, tormentas, batallas perdidas, el silencio impuesto, siempre acaban mal, y la mayoría de ellas con la propia muerte; ¿no os habías fijado?, os enumero personas e historias que seguro que conoceis:

Roi Xordo, Irmandade Fusquenlla, Revolta Irmandiña, Wiliam Wallas ( De la pelicula Braveheard) ... etc, etc, etc, etc. y muchas más, algunas menos conocidas y, la mayoría, enterradas de mejor o peor forma. Al decir celta, no te estas refiriendo ni a un pueblo ni a una nación con fronteras, ni siquiera a un ejército ni a un pais concreto; cuando dices CELTA (y grito) te refieres, amigo mío, a una CULTURA; y así nos entendemos todos. Aquellos eran pueblos pacíficos, lugares habitables mejor o peor ordenados, que hoy se conoce como CULTURA CASTREXA (no tiene traducción).

Pues bien, ahora nos tocó en el foromtb, creí que eramos varios de por aquí que nos leíamos, resulta que somos cientos que nos desean entender; pues nada como los de la Vieja Cultura, seguiremos acatando los deseos de la comunidad por el bien de todos; pero con el mismo espíritu apasionado de aquellos que llegaron a contarlo y de aquellos a los que no le dieron ni tiempo, porque el galleguismo, asturianismo, catalanismo, valencianismo, .... celtismo va dentro y siempre seguirá vivo, está a salvo.

En resumen, otra vez nos toca perder, pero esta vez, por el bien del resto de la comunidad, por la comunicación y el entendimiento.

Nosotros tranquilos, esto ya lo sabíamos: es parte de Nuestra Historia.


Bo día. / Buenos dias.

viernes, 3 de octubre de 2008

Ambos estaban salvados.




"A Meda"
: Maismar atardecía el 2 Octubre 2.008.
"Tierra": Rodrigo de Triana amanecía el 12 Octubre 1.942


Tuvieron que pasar 516 años para que el primer grito se hiciera realidad, pero creedme, no sé lo que pasaría por la cabeza del bueno de Rodrigo, pero por la mía pasó todo un Oceano de toxos, silvas, caminos sin final, palos patilleros, silvas y momentos de lamentos que pasaban por la cabeza del gran logístico Albarro y que con el mismo espíritu de aquel visionario italiano tenía que llegar al cerro que veíamos enfrente pero por otro camino; si conseguíamos descubrir ese camino el resto de las rutas sería más rápidas y descubriríamos una nueva vía; ¿os suena este sueño?; el mismito que tuvo aquel genovés que se lanzó a un océano de mounstrous con tres nueces y una tripulación abocada; las diferencias, mas de medio siglo después, para mí eran sólo sutiles; aunque en este caso no hubo desesperacion ni presión a bordo. El objetivo de aquellos era encontrar Tierra (les daba igual cual fuera), el nuestro era encontra un pueblo, A Meda, después estaríamos "salvados". Mi madriña, se que es una comparación exageranda, pero yo veía pasar el tiempo y cada camino nuevo solo conducía a un prado segado, a un monte, unha toxeira, a .... sabe Díos. Pero cuando ya eras casi las 19.00 horas y tomando un camino con "mejores" pintas al final de un llano entre se ve un pueblo y oigo delante a mi Cristobal "E ese".

A Meeeeeedaaaaa!!!!!

Estábamos salvados, lo peor es que ya iban casi 40 Km encima con algún momento de nervios y según las previsiones quedaban cerca de 20, yo ya veía que "mi fondo" empezaba a llegar a final y en el Camelback solo quedaba aire y Tenía que estar en Lugo a las 20.00; mal lo veía. Pero sí, el cuerpo sacó fuerzas de no se donde y vi que Albarro ponía el plato grande, yo por momentos lo imitaba, aunque en otros tenía que pasarlas putas para no descolgarme mucho; lo increíble 20.05 llegada al Parque de A Milagrosa, a tripulación ainda que tocada taba a salvo, as pernas non as sentía pero a satisfación da aventura, outra vez, había merecido a pena.
Non atopamos o camiño para o novo mundo, pero Albarro o primeiro da tripulación para a próxima travesía para descubrir e emprender eses camiños que tes na tua cabeza quero ser eu, por que el recorrido que hicimos fue sencillamente precioso, carballeiras milenarias, piedras como balones enormes, castiñeiros infinitos, paisajes de misterio, lugares increibles .... que pasada de recorrido, aconsejable; aunque según el cuenta de Albarro llegamos con 58 Km.

Fijástevos no nome do pobo "Meda" como "medo" pero en femenino, que ainda da mais medo. A verdade e que o pobo e precioso con cas por todos os lados e con certo aire de misterio igual que un océano de mounstruos.




Bo día.

lunes, 29 de septiembre de 2008

IX Marcha MTB San Froilán.



Pois un sobresaliente para a organización, no hubo ni un fallo, que creo que e moito conseguir en un evento de este nivelísimo; non oín a naide queixarse de nada e todos contentos; todo foron alabanzas e parabens.

Tamos convencidos que para o ano que ven, que seguro, vai ser unha pasadísima pois un paxariño xa me contou a gran novedade que vai ter e que ta baixo secreto de confesión; innobación total no BTT lucense, incluso para os que salimos da Chanca.
Boa tarde e nhoraboa Correcamiñeiros.

En resumen: o pulpo fabuloso tamén o resto ¡Sublime!.

Boa tarde.

miércoles, 24 de septiembre de 2008

Tempos de inconsciencia.












Todo se andará, todo se ha de andar. De momento algunhos teremos que ir comprando proteccions, casco integrated e toda a "ferramenta" de baixadas para largarnos por alí.

---oOo-----

Vade avisando ben os peligros do S.Froilán e tede todo ben limpiño de axentes peligrosos que hay algún que leva moitas ganas de marcha .... organizada. ¡Non debes comer terrón!


Ahora que o penso, levo un aniño en este foro, o sea que fai un aniño que empecei as salidas chanqueiras. Eran tempos de Treck 4.300, eu era tamén mais novo, mas inconsciente incluso..... Ahora queda moito por percorrer.






Bo día.

lunes, 22 de septiembre de 2008

Nova ruta na Mariña.

Zagato que datallazo de resposta, dende Porrugal e no movil; eres un diplomático, non deixas desatendido o foro nin nos momentos mais .... "estrictos" (digoo por o da dieta, jejej).

Pois non perdín o tempo sain o sabado inventar a primeira parte de un percorrido, por o concello de Barreiros, que tiña que existir en esa zona e que me encantou, tiñalle moitas ganas; o domingo completeino e penso que cando volva por ahí podíamos facelo entre todos. E durete pero merece a pena pois e do mais "enxebre"; terei que ir un día antes para abrir un pequeno tramo que ta de fulgueiras, pero despois e todo ciclable.

Bo día.

viernes, 19 de septiembre de 2008

Carballo grande


Zalo eres lo máximo compañeiro, lo máximo con gente como tú da gusto. Y sabía que nos había cogido el radar en esa bajada, menuda foto de "altos vuelos" le sacaste a este buen compañero, eres un crack. Con tu permiso se la pondré de fondo de escritorio.

Menuda salida la de ayer: Bajadolo, Zalozzr600 y la plana mayor del activo Club Correcaminos: Lagarto y su hermano que pusieron una marcheta ligera a la tarde en todo momento; sobre todo en las subidas que es donde alguno no encuentra su mejor posición.
El cometido era abordar el mítico Carballo Grande con vuelta por los montes de Hobreiro Infinito, todo se hizo; aunque debido al inicio de temporada yo llegué completamente vacío y me refugié en la subida por Caperucita mientras los demás, completamente frescos, continuaron recorrido entorno al Miño, ¡como están de fuertes Dios Mío!, ¡menudo año me espera! creo que me tocará cerrar grupeto toda la temporada.

Destacar lo bien que encajó los despistes del terreno que llevaron al amigo Zalo a besar las tierras prometidas y la piedras descarriadas sin más consecuencias que las desvirtuación temporal de la foto del carnét de identidad, prueba irrefutable de que Dios existe y va con nosotros, pues en el segundo incidente la Zesty ya se iba quejando del "corto" recorrido de amortiguación sobre aquel terreno de piedras locas.

En resumen habrá que ir poniéndos en marcha para poder seguir, aunque sea de lejos, a esto auténticos protagonistas del mtb lucense.

Bo día
Ayuda desinteresada.

miércoles, 17 de septiembre de 2008

-Temos un horto. -¿un qué?. -Un horto.



Si quieres ser feliz un dia......emborráchate.
Si quieres ser feliz una semana... haz un viaje.
Si quieres ser feliz un mes... cásate.
Pero si quieres ser feliz toda la vida... CULTIVA UN HUERTO.
Provervio chino.



Pois, dende o luns pasado (15.9.8) a Diputación, millor dito María, concedeunos un pedaciño de terra no paseo de Rato para plantar un horto, de momento tamos ilusionados a ver que tal vai. O curioso e que sin plantar nada ainda xa temos en plantilla un inxeniero agrónomo e unha ixeniera química que nos van axudar, con esto a recolección ta asegurada. Para sachar e diseñanar seremos os dous. O noso obxetivo e moito mais pretencioso: queremos, ante todo, que sexa bonito.

Bo día.

miércoles, 13 de agosto de 2008

Miradas.



. O QUE TAS PENSANDO ¡PODE SER!.

Encanto natural.


E.Química: hay moita química......

Día 1.

martes, 12 de agosto de 2008

Elenia.


-Il denaro rendi prudenti.

- E chi beve solo acqua ha qualcosa da nascondece; noi beviamo CAipirignha.

- Chi non sente la musica pensa che è pazzo chi danza.

- Ma mia ragazza!! la polizia pasando le scarpe e tuo questi a parlare de amore!!!. ohhh incoscienza terrenale giovane!!!

- Hay que potenciar o enxebrismo.

Bo día.

lunes, 11 de agosto de 2008

Alzada de Pandozarco y Murias.-


Siempre muy por encima de las espectativas; Os Ancares nos hace tocar la Gloria.

La Gloria, La Merche; ¡Que orquestaza Dios! que ánimos daba.

Gracias a todos, hoy no me voy a enrollar.

-Camarero un bolígrafo. ¿ acordaste?

Noche con "Círculo cerrado".

Sra. de Vilariño: ¡Que atenta, que atenta!! ¡Que ben nos fixeche quedar!

Gracias a todos, todo foi ...... demasiado.

Ah! a ruta en bici fenomenal, hasta duatlon con porteo abarloado de bicicleta.

Fueron muchas cosas.... soy incapaz de ordenarlo todo. POr que es cierto fue primero la ruta pero el resto lo tengo más fresquito en la cabeza.

Viva Amerikan Top!!!!

Pandozarco.- O que faga falta!!, Contigo non hai fallo.

Bo día.

P.D. PANDOZARCO, BUTELO, ZALOZZR600, MIGUELIÑO, LOBILLO: Sois lo mejor, os quiero.

La raya del ojo no falla!!!!

domingo, 3 de agosto de 2008

¡¡Perfecta!!. Límites.

Pues sí, la ruta ha sido PERFECTA a más no poder.

Ante todo quiero decir que se notaron las ausencias de Pepepower y Santiso que son parte importante de los paisajes de estas rutas y de Zalo que hemos ido imaginando lo que hubiera disfrutado. Aunque la GRAN COMPAÑIA de Bajadolo y Butelo es capaz de disimular, en menor o mayor medida, esas faltas. Reconocer también a Migueliño que fue un muy buen
aliado de ruta y que con su compaña y su queso con membrillo me dió la fuerza necesaria para acabar una ruta que me estaba enseñanando mi límite.

Dicho esto:
muchas veces es inevitable pensar que la última ha sido la mejor, pero en este caso además es incomparable y creo, al menos para mi, irrepetible. Sus 12 Horas de pedaleo, 80 Kms y un montón desnivel+ acumulado sin descanso mental ni físico, sin un llano donde dejar de tensar el músculo y poder relajar la vista mientras ciclabas en aquellos marabillosos paisajes; me explico, durante los 80 Kms. para poder ver tranquilamente lo bonito que te rodeaba tenías que frenar y bajarte, pues o el terreno era empicado hacia arriba, endiabladamente pendiente, descensos por caminos intercambiando grabilla con piedras, pedalear por las laderas y la inmersión en los bosques "del oso". Nunca podías ciclar al tiempo que contemplabas el marabilloso entorno, el despiste era nefasto. En los reportajes esto se vé claramente: los que están contemplando o están sentados o se bajaron de la bici. Vuelve a verlos y fíjate en esto.

En subidas: solo imagina el Pto de Pajares por carretera (+17%) pues puedes flipar por el camino de piedras por donde lo abordamos, y comento el puerto por que aquí, en la zona del hotel, era donde creí que comeríamos y con un hambre del demonio me di cuenta que había entendido mal; íbamos a comer en la parte alta de la estación de esquí; este para mí ha sido el peor momento de toda mi historia en el MTB, me dije: Bajadolo bórrame de las lista de los ovocados a las machadas, no vuelvo a una de estas ni cobrando. La subida a la estación, a las tres de la tarde, sol abrasador, con hambre de perro, con ganas tremendas de beber algo frío (una cervecita), calor, brisa de horno; luego subir por aquella pista inospita de piedras sueltas amarillas que muchas veces no podías aguantar ni el equilibrio, la tremenda pendiente y la altitud que no me dejaba respirar, .... ahí vi que era mi límite; esta es la última. Al llegar al pico, agotado y desesperado empecé a comer, sin cervecita y sin nada, sólo con hambre, cansancio y una gran apatía.
Después, con la panza llena, cambió la visión de las cosas y comencé a contemplar aquel fabuloso paisaje con el lago al fondo y todos los montes que nos rodeaban; sin mucho reposo comenzamos la bajada, volví a disfrutar de la ruta y me empecé a sentir mejor; a las dos horas de pedaleo hicimos la parada que para mí fue la parada mágica del día para luego entroncar la última parte con un fin de fiesta de gran bajada, rápida, segura, en tramos muy limpia y hasta con badeos. Aquí hago paréntesis: la Zesty es la mejor bici para esto y, como no, para estas rutazas castigadoras de hombre y de máquina. (Opinión personal, aunque compartida).

Se podría comentar muchísimo más de esta larguísima, bellísima, durísima y apasionante machada que me hizo conocer algún límite que no contaba conocer pero que me hace querer más esta bonita afición que crece con los viajes que nos prepara el grande de Asturias, el extraterrestre, el hombre sin límites, el incombustible Bajadolo.

Bajadolo: pongo la lista para la próxima:

1.- Maismar
2.-
3.-
4....
.....

tú pon el camino


Bo día.

viernes, 1 de agosto de 2008

Tamén e cousa de homes.


Acabouse aquelo de "o hombre e mais o oso canto mais...." O mundo da cosmética xa non e soio cousa das mulleres. Cada día mais homes van os estetiqueiros coidarse para verse ben. Fai unhos anos parecía moi raro ver un rapaz comprándose cosméticos, pero agora xa e todo diferente.

Unha firma de cosméticos vai lanzar o mercado unha raia de ollos para homes. A inspiración para este producto foi a penetrante mirada do capitán Jack Sparrow.

Por si alguén poidera confundirse o director do departamento comercial da firma considera que «o cosmético non tá pensado para homosexuales. Oxe en día podes ser muy macho e maquillarte. No ten nada de malo ser un pouco vanidoso".

Todo esto é para aqueles hombres, que sin ser estrelas, buscan lucir varonilmente atractivos.

O tema agora e: ¿quen dos da escola vai ser o primeiro en ir as patronales con os ollos pintados?.

Bo día.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...