-Non a deixes ir, non a deixes ir.
-------------oOo----------------
-Soltama!, Soltama! que predeo na puuuuntiiiilla, prendeome a escada na puntilla.
-Paaaara, paaaara, para que a veeences.
-------------oOo----------------
-Cala, cala, non berres que isa e a miña veciña.
-Ahi ooooohhhhh!!!! Zaaarra a pooorta ioohhhh!
-------------oOo----------------
Algo así é a Ghalisia profunda que vivimos en tempos pasados; algunhos recortes de vellas historias que traen a mente persoaxes que parecen, talmente sacados de contos; pero que dou fé que existen ou existiron: O Gaiolo [+], O Castillo[+], C´as Panta, Pancho O´ Mulato [+], MaríAntoña, Benjamín[+], Requetón [+], O Camouco[+], Josefa de Carralla, A Patarela , e outros tantos que nunca nomeamos.
Se o viviche o entendes, se non, que alguén cho explique; non permitas deixalo o carón de unhos renglós perdéndose na memoria para sempre. ¡¡Son ou foron moito!! Son valores irremplazables de un pobo que, posiblemente, desaparece ou que cerrou unha existencia efímera que poucos lembrarán e nunca se verán en ningún outro escrito.
Xentes que mereceron moito mais. Sirva isto de pequeno recordatorio e, tal vez, único homeaxe que teñan en vida ou despois de ela.
Son vivencias traidas a mente e feitas palabra entre Furón e mais eu mentras P nos mira con ollos incrédulos e complacentes por vernos alegres mentras nos doblamos de risa arrimados a cepilladora ou contra o banco de lixar en tardes coma esta.
Boas noites.
32359
1 comentario:
simplemente a entonación o momento a oportunidade, fan que poidamos deixar o que tamos facendo e votar a rir coma se estuveramos tolos...que vos momentos.
Imaxinate, nos rogas do pan as mallas ou calquer outro penoso traballo, que facían antes, todo a pobo xunto ¡O QUE PODIA SALIR...!.
Outra forma de engañar a dureza do traballo...
Publicar un comentario