lunes, 16 de febrero de 2009

Ruta e Pozo da Ferida.




Siete: Saltapozas, Pepeval, JimyHendrix, JR, Zagato (Auténtico macho alfa da ruta) e Monchan quecho vavou.

A compañía era a ideal para este tipo de rutas que deixan marca.

Unha ruta para enmarcar, tanto por a dureza como por o recorrido con chegada o Pozo da Ferida (paradisíaco lugar) e incluia o paso por o poblado dos antergos de Monchanquechovavou; un auténtico lugar que inspira paz e tranquilidade rodeada de praderas e animais ceibos; outra cousa era cando había que ir por o médico en inverno ...

A ruta era de categoría de catedral (según valoracions butelianas) por o kilometraje ( > 60 Km.) pero que por a dureza que tuvemos que salvar por o Klaus poderíana elevar de categoría; ¡mucho trochamos!.

Hoy a dureza de ontes tase notando nas pernas y en el resto del cuerpo.


El incidente con la rama del eucalipto que se dirigía hacia mi, Gracias a Dios sin mayores consecuencias que la marca de por donde pretendía entrar y la rotura de de la rama. Pero nos hizo recordar a todos que "el monte es el monte". En estos momentos ya sin secuelas.


Bo día.

3 comentarios:

coyoT dijo...

Pirata como foi o percance ka pola do eucalipto, trochar a pe seguro que moito por Klaus, na mariña tedes moita actividade seguide asín, teño que poñer tres rules por semana (minimo) fixos, se non engrosarei a lista de Don dai Lama que o numero un en abandono por forza "mayor". Un abrazo Pirata

Maismar dijo...

Pois ibamos baixando mais ou menos despacio todo o grupeto xunto eu iba por a parte izquierda do camiño e de repente sinto a altura do ombligo na parte izquierda algo que empuxa con forza, un estalido de pau roto e inmediatamete caín o chan.

Levanteime despacio e miro no sitio da "ferida" e, Gracias a Dios, non había mais que unha raspadura pero ardía de carallo. Logo miramos o que fora e resulta que había unha rama de eucalipto que taba clavada no chan inclinada a modo de landa de defensa que non vin cando iba baixando; gracias que a forma da punta era como unha antigua "Y" e taba rota xusto por a unión; ademais é bastante provable que intentara entrar coincidindo por onde vai a cincha que rodea a barriga do Camelback, pero esto soio e unha hipótesis.

A verdade e que temos moita suerte e tou convencido que ai unhas Maus que nos tan amparando sempre, por que "o monte é o monte".



Logo, o ver que non pasara nada, decíalles eu, joder quen vos vería echendo as mochilas con as tripas.

- A ver outra mochila que na miña non collen mais!!-. Jaajajaj!!



-----oOo-----


Eu este sábado farei outro "Saturday Morning Bike", teño previsto facer unha ruta que rodea o Aeródromo ou Friol, non sei; logo a tarde iremos os carnabales a Foz.


Bo día compañeiro, apertas e graciñas.

Maismar dijo...

E tú, onde andas que non te vexo nas fotos das últimas saidas?; onte falei un pouquiño con Pandozarco, pero pouco, tábamos con os deberes.

Bo día.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...