Biografiando un espíritu inquieto amante de las cosas sencillas y las filosofías complicadas.
lunes, 16 de febrero de 2009
Ruta e Pozo da Ferida.
Siete: Saltapozas, Pepeval, JimyHendrix, JR, Zagato (Auténtico macho alfa da ruta) e Monchan quecho vavou.
A compañía era a ideal para este tipo de rutas que deixan marca.
Unha ruta para enmarcar, tanto por a dureza como por o recorrido con chegada o Pozo da Ferida (paradisíaco lugar) e incluia o paso por o poblado dos antergos de Monchanquechovavou; un auténtico lugar que inspira paz e tranquilidade rodeada de praderas e animais ceibos; outra cousa era cando había que ir por o médico en inverno ...
A ruta era de categoría de catedral (según valoracions butelianas) por o kilometraje ( > 60 Km.) pero que por a dureza que tuvemos que salvar por o Klaus poderíana elevar de categoría; ¡mucho trochamos!.
Hoy a dureza de ontes tase notando nas pernas y en el resto del cuerpo.
El incidente con la rama del eucalipto que se dirigía hacia mi, Gracias a Dios sin mayores consecuencias que la marca de por donde pretendía entrar y la rotura de de la rama. Pero nos hizo recordar a todos que "el monte es el monte". En estos momentos ya sin secuelas.
Bo día.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Camiño Inverno. Día 1.
Sinopsis: Camiño de Inverno.- Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...
-
Chorima.- O nome científico do toxo é ULEX. Canción do grupo galego Saraibas : "Chorima nosa chorima, tan amarela no monte, ...
-
Para las ortigas el antídoto es frotar la zona ortigada con infantes ; si en ese lugar hay ortigas también tiene que haber infantes;excepto...
-
Hoxe foi o día en que cada un mostrou unha das suas millores versions: Ruta de Choren. Mecánica de Killo. Imaxen e video de Mateo. Confidenc...
3 comentarios:
Pirata como foi o percance ka pola do eucalipto, trochar a pe seguro que moito por Klaus, na mariña tedes moita actividade seguide asín, teño que poñer tres rules por semana (minimo) fixos, se non engrosarei a lista de Don dai Lama que o numero un en abandono por forza "mayor". Un abrazo Pirata
Pois ibamos baixando mais ou menos despacio todo o grupeto xunto eu iba por a parte izquierda do camiño e de repente sinto a altura do ombligo na parte izquierda algo que empuxa con forza, un estalido de pau roto e inmediatamete caín o chan.
Levanteime despacio e miro no sitio da "ferida" e, Gracias a Dios, non había mais que unha raspadura pero ardía de carallo. Logo miramos o que fora e resulta que había unha rama de eucalipto que taba clavada no chan inclinada a modo de landa de defensa que non vin cando iba baixando; gracias que a forma da punta era como unha antigua "Y" e taba rota xusto por a unión; ademais é bastante provable que intentara entrar coincidindo por onde vai a cincha que rodea a barriga do Camelback, pero esto soio e unha hipótesis.
A verdade e que temos moita suerte e tou convencido que ai unhas Maus que nos tan amparando sempre, por que "o monte é o monte".
Logo, o ver que non pasara nada, decíalles eu, joder quen vos vería echendo as mochilas con as tripas.
- A ver outra mochila que na miña non collen mais!!-. Jaajajaj!!
-----oOo-----
Eu este sábado farei outro "Saturday Morning Bike", teño previsto facer unha ruta que rodea o Aeródromo ou Friol, non sei; logo a tarde iremos os carnabales a Foz.
Bo día compañeiro, apertas e graciñas.
E tú, onde andas que non te vexo nas fotos das últimas saidas?; onte falei un pouquiño con Pandozarco, pero pouco, tábamos con os deberes.
Bo día.
Publicar un comentario