lunes, 29 de septiembre de 2008

IX Marcha MTB San Froilán.



Pois un sobresaliente para a organización, no hubo ni un fallo, que creo que e moito conseguir en un evento de este nivelísimo; non oín a naide queixarse de nada e todos contentos; todo foron alabanzas e parabens.

Tamos convencidos que para o ano que ven, que seguro, vai ser unha pasadísima pois un paxariño xa me contou a gran novedade que vai ter e que ta baixo secreto de confesión; innobación total no BTT lucense, incluso para os que salimos da Chanca.
Boa tarde e nhoraboa Correcamiñeiros.

En resumen: o pulpo fabuloso tamén o resto ¡Sublime!.

Boa tarde.

miércoles, 24 de septiembre de 2008

Tempos de inconsciencia.












Todo se andará, todo se ha de andar. De momento algunhos teremos que ir comprando proteccions, casco integrated e toda a "ferramenta" de baixadas para largarnos por alí.

---oOo-----

Vade avisando ben os peligros do S.Froilán e tede todo ben limpiño de axentes peligrosos que hay algún que leva moitas ganas de marcha .... organizada. ¡Non debes comer terrón!


Ahora que o penso, levo un aniño en este foro, o sea que fai un aniño que empecei as salidas chanqueiras. Eran tempos de Treck 4.300, eu era tamén mais novo, mas inconsciente incluso..... Ahora queda moito por percorrer.






Bo día.

lunes, 22 de septiembre de 2008

Nova ruta na Mariña.

Zagato que datallazo de resposta, dende Porrugal e no movil; eres un diplomático, non deixas desatendido o foro nin nos momentos mais .... "estrictos" (digoo por o da dieta, jejej).

Pois non perdín o tempo sain o sabado inventar a primeira parte de un percorrido, por o concello de Barreiros, que tiña que existir en esa zona e que me encantou, tiñalle moitas ganas; o domingo completeino e penso que cando volva por ahí podíamos facelo entre todos. E durete pero merece a pena pois e do mais "enxebre"; terei que ir un día antes para abrir un pequeno tramo que ta de fulgueiras, pero despois e todo ciclable.

Bo día.

viernes, 19 de septiembre de 2008

Carballo grande


Zalo eres lo máximo compañeiro, lo máximo con gente como tú da gusto. Y sabía que nos había cogido el radar en esa bajada, menuda foto de "altos vuelos" le sacaste a este buen compañero, eres un crack. Con tu permiso se la pondré de fondo de escritorio.

Menuda salida la de ayer: Bajadolo, Zalozzr600 y la plana mayor del activo Club Correcaminos: Lagarto y su hermano que pusieron una marcheta ligera a la tarde en todo momento; sobre todo en las subidas que es donde alguno no encuentra su mejor posición.
El cometido era abordar el mítico Carballo Grande con vuelta por los montes de Hobreiro Infinito, todo se hizo; aunque debido al inicio de temporada yo llegué completamente vacío y me refugié en la subida por Caperucita mientras los demás, completamente frescos, continuaron recorrido entorno al Miño, ¡como están de fuertes Dios Mío!, ¡menudo año me espera! creo que me tocará cerrar grupeto toda la temporada.

Destacar lo bien que encajó los despistes del terreno que llevaron al amigo Zalo a besar las tierras prometidas y la piedras descarriadas sin más consecuencias que las desvirtuación temporal de la foto del carnét de identidad, prueba irrefutable de que Dios existe y va con nosotros, pues en el segundo incidente la Zesty ya se iba quejando del "corto" recorrido de amortiguación sobre aquel terreno de piedras locas.

En resumen habrá que ir poniéndos en marcha para poder seguir, aunque sea de lejos, a esto auténticos protagonistas del mtb lucense.

Bo día
Ayuda desinteresada.

miércoles, 17 de septiembre de 2008

-Temos un horto. -¿un qué?. -Un horto.



Si quieres ser feliz un dia......emborráchate.
Si quieres ser feliz una semana... haz un viaje.
Si quieres ser feliz un mes... cásate.
Pero si quieres ser feliz toda la vida... CULTIVA UN HUERTO.
Provervio chino.



Pois, dende o luns pasado (15.9.8) a Diputación, millor dito María, concedeunos un pedaciño de terra no paseo de Rato para plantar un horto, de momento tamos ilusionados a ver que tal vai. O curioso e que sin plantar nada ainda xa temos en plantilla un inxeniero agrónomo e unha ixeniera química que nos van axudar, con esto a recolección ta asegurada. Para sachar e diseñanar seremos os dous. O noso obxetivo e moito mais pretencioso: queremos, ante todo, que sexa bonito.

Bo día.

miércoles, 13 de agosto de 2008

Miradas.



. O QUE TAS PENSANDO ¡PODE SER!.

Encanto natural.


E.Química: hay moita química......

Día 1.

martes, 12 de agosto de 2008

Elenia.


-Il denaro rendi prudenti.

- E chi beve solo acqua ha qualcosa da nascondece; noi beviamo CAipirignha.

- Chi non sente la musica pensa che è pazzo chi danza.

- Ma mia ragazza!! la polizia pasando le scarpe e tuo questi a parlare de amore!!!. ohhh incoscienza terrenale giovane!!!

- Hay que potenciar o enxebrismo.

Bo día.

lunes, 11 de agosto de 2008

Alzada de Pandozarco y Murias.-


Siempre muy por encima de las espectativas; Os Ancares nos hace tocar la Gloria.

La Gloria, La Merche; ¡Que orquestaza Dios! que ánimos daba.

Gracias a todos, hoy no me voy a enrollar.

-Camarero un bolígrafo. ¿ acordaste?

Noche con "Círculo cerrado".

Sra. de Vilariño: ¡Que atenta, que atenta!! ¡Que ben nos fixeche quedar!

Gracias a todos, todo foi ...... demasiado.

Ah! a ruta en bici fenomenal, hasta duatlon con porteo abarloado de bicicleta.

Fueron muchas cosas.... soy incapaz de ordenarlo todo. POr que es cierto fue primero la ruta pero el resto lo tengo más fresquito en la cabeza.

Viva Amerikan Top!!!!

Pandozarco.- O que faga falta!!, Contigo non hai fallo.

Bo día.

P.D. PANDOZARCO, BUTELO, ZALOZZR600, MIGUELIÑO, LOBILLO: Sois lo mejor, os quiero.

La raya del ojo no falla!!!!

domingo, 3 de agosto de 2008

¡¡Perfecta!!. Límites.

Pues sí, la ruta ha sido PERFECTA a más no poder.

Ante todo quiero decir que se notaron las ausencias de Pepepower y Santiso que son parte importante de los paisajes de estas rutas y de Zalo que hemos ido imaginando lo que hubiera disfrutado. Aunque la GRAN COMPAÑIA de Bajadolo y Butelo es capaz de disimular, en menor o mayor medida, esas faltas. Reconocer también a Migueliño que fue un muy buen
aliado de ruta y que con su compaña y su queso con membrillo me dió la fuerza necesaria para acabar una ruta que me estaba enseñanando mi límite.

Dicho esto:
muchas veces es inevitable pensar que la última ha sido la mejor, pero en este caso además es incomparable y creo, al menos para mi, irrepetible. Sus 12 Horas de pedaleo, 80 Kms y un montón desnivel+ acumulado sin descanso mental ni físico, sin un llano donde dejar de tensar el músculo y poder relajar la vista mientras ciclabas en aquellos marabillosos paisajes; me explico, durante los 80 Kms. para poder ver tranquilamente lo bonito que te rodeaba tenías que frenar y bajarte, pues o el terreno era empicado hacia arriba, endiabladamente pendiente, descensos por caminos intercambiando grabilla con piedras, pedalear por las laderas y la inmersión en los bosques "del oso". Nunca podías ciclar al tiempo que contemplabas el marabilloso entorno, el despiste era nefasto. En los reportajes esto se vé claramente: los que están contemplando o están sentados o se bajaron de la bici. Vuelve a verlos y fíjate en esto.

En subidas: solo imagina el Pto de Pajares por carretera (+17%) pues puedes flipar por el camino de piedras por donde lo abordamos, y comento el puerto por que aquí, en la zona del hotel, era donde creí que comeríamos y con un hambre del demonio me di cuenta que había entendido mal; íbamos a comer en la parte alta de la estación de esquí; este para mí ha sido el peor momento de toda mi historia en el MTB, me dije: Bajadolo bórrame de las lista de los ovocados a las machadas, no vuelvo a una de estas ni cobrando. La subida a la estación, a las tres de la tarde, sol abrasador, con hambre de perro, con ganas tremendas de beber algo frío (una cervecita), calor, brisa de horno; luego subir por aquella pista inospita de piedras sueltas amarillas que muchas veces no podías aguantar ni el equilibrio, la tremenda pendiente y la altitud que no me dejaba respirar, .... ahí vi que era mi límite; esta es la última. Al llegar al pico, agotado y desesperado empecé a comer, sin cervecita y sin nada, sólo con hambre, cansancio y una gran apatía.
Después, con la panza llena, cambió la visión de las cosas y comencé a contemplar aquel fabuloso paisaje con el lago al fondo y todos los montes que nos rodeaban; sin mucho reposo comenzamos la bajada, volví a disfrutar de la ruta y me empecé a sentir mejor; a las dos horas de pedaleo hicimos la parada que para mí fue la parada mágica del día para luego entroncar la última parte con un fin de fiesta de gran bajada, rápida, segura, en tramos muy limpia y hasta con badeos. Aquí hago paréntesis: la Zesty es la mejor bici para esto y, como no, para estas rutazas castigadoras de hombre y de máquina. (Opinión personal, aunque compartida).

Se podría comentar muchísimo más de esta larguísima, bellísima, durísima y apasionante machada que me hizo conocer algún límite que no contaba conocer pero que me hace querer más esta bonita afición que crece con los viajes que nos prepara el grande de Asturias, el extraterrestre, el hombre sin límites, el incombustible Bajadolo.

Bajadolo: pongo la lista para la próxima:

1.- Maismar
2.-
3.-
4....
.....

tú pon el camino


Bo día.

viernes, 1 de agosto de 2008

Tamén e cousa de homes.


Acabouse aquelo de "o hombre e mais o oso canto mais...." O mundo da cosmética xa non e soio cousa das mulleres. Cada día mais homes van os estetiqueiros coidarse para verse ben. Fai unhos anos parecía moi raro ver un rapaz comprándose cosméticos, pero agora xa e todo diferente.

Unha firma de cosméticos vai lanzar o mercado unha raia de ollos para homes. A inspiración para este producto foi a penetrante mirada do capitán Jack Sparrow.

Por si alguén poidera confundirse o director do departamento comercial da firma considera que «o cosmético non tá pensado para homosexuales. Oxe en día podes ser muy macho e maquillarte. No ten nada de malo ser un pouco vanidoso".

Todo esto é para aqueles hombres, que sin ser estrelas, buscan lucir varonilmente atractivos.

O tema agora e: ¿quen dos da escola vai ser o primeiro en ir as patronales con os ollos pintados?.

Bo día.

miércoles, 30 de julio de 2008

Maggie


Vamos Maggie, despierta,
tengo algo que decir:
llegó septiembre y creo
que me tengo que ir.

El curso ha empezado ya
y mis libros no sé donde están.

Oh Maggie, no es el mejor final,
pero sé que te repondrás
y que a mí me costará mucho más,
me has destrozado,
pero yo te quiero igual.

Pues si el sol te da en la cara,
deja ver tu verdadera edad,
pero esto nunca me ha importado,
esa es la verdad.

Rompiste mi cama en dos
y ahora tengo que decirte adiós.

Hay cuatro cosas que no podemos recuperar nunca más ....
- Una piedra después de haberla tirado.
- Una palabra después de haberla dicho.
- Una ocasión después de haberla perdido.
- El tiempo cuando ya ha pasado.

miércoles, 23 de julio de 2008

O teu son.


Siempre e un pracer escoitar a tua voz; ontes o destino quixo que o fixera por duas veces; foi un DOBLE PRACER que se prolongóu un rato mui longo despois de colgar o trevello. Cuando falamos algo bo ocorre. ¿Será algunha sinal; como un bo fario? Direicho oxe.

Un bico.

lunes, 21 de julio de 2008

La más bella ruta de MTB. Asturias que guapa. Bajadolo "el Grande de Asturias".


Gracias:

Bajadolo: Por crear sensaciones que marcan. El gran macho alfa de la ruta.
Butelo: Por crear el "siempre perfecto" y saber mantenerlo.
Pepepower: Por entender la Ley de Monte.
Santiso: Por demostrar que todos somos seres humanos y demostrar que la comunicación son expresiones de momentos.
Pandozarco: Por hacer que estuviera allí.
Asturias: Cuidadora de ilusión, victoria y estampas marabillosas.
Torrebarrio: Por el pilón de agua fría.
A Dios: Por crear, unir y coordinar todo hasta el final para que fuera feliz.
A Ella: Por que, aunque muy tarde, también vino.

La ruta: de momento, la más bella y dura jamás ciclada por mí; un auténtico regalo de sensaciones, algunas también malas, pero las buenas las compensaban muy mucho. El regalo de las vistas de Montes, Fouces, Campas, Nubes, Montes y nubes, Ríos de Nubes entre Montañas, los Valles en U, la Hieba dura y esponjosa, y las Brañas eso fué inmenso y hacía olvidar el esfuerzo que hizo falta invertir para llegar allí. Los reportajes de fotos son auténticos documentales y hablan por sí solos y la imagen vale por muchas palabras.

Gracias, de nuevo, a Bajadolo por hacer enorme esta afición que nos une.

Boas noites.

jueves, 17 de julio de 2008

Asturies: ¡Xamás vencida!


Asturies que guapa yes. Me encantaría rodar por faldas y subir a tus picos, a esos que nos ponen uummmmmmm..... nerviosos, sudorosos e imparables. Yes tu, Asturies, Paraiso Natural. ¡Xamás vencida!.


Princesa que me lees: igual subiría a tu torre aunque abajo me dijeras:
- yo no me quiero salvar.

Bo día.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...