De prospección da XIX Marcha San Froilan-

A Noite previa.-

Foto: Portobike.

    O venres, facendo un intermedio na habitual velada itinerante, Sin timbas nin esmorgas, fomos a despedida de os compañeiros que partían as 22.30 cara a Santiago iluminados por as Lágrimas de San Lorenzo, como popularmente se coñecen As Perseidas, e que coido que ninguén logrou ver pois todos eles son auténticos profesionais de peso lixeiro, cabeza entre manubrio e desenvolvemento atrancado. De feito xa na partida houbo algarabía e moito antes do Burgo xa recibían os primeiros aplausos dos seus fans incondicionais en formación de rosario da Aurora.
    En calquer caso mérito tuvo a empresa e concluila con éxito. Mención especial a  Marino e Portobike que ademais completaron o camiño de retorno imitando os antigos romeros a Compostela: vellos peregrinos.

Frase da noite.-

Lobillo: saudei a Esteban e pensei que abrazaba un difunto, todo ósos.


Convocatoria e convocados do Sábado.- 

A cita de David concurrimos Pablo e este escribano para facer a prospección do track virtual da próxima Marcha do San Froilán do Correcamiños que temos convocada para o Domingo 30 de Setembro. A compañía non podía ser millor para este tipo de rutas de exploración ou para calquer outra, pois eles reunen as millores condicions de concordia para un día así. Provistos de monturas como Dios manda: doble suspensión, bo recorrido e regulación adecuada conseguindo unha boa armonía disfrutando en todos os terreos que é do que se trata.

A ruta.-

O percorrido, ainda en secreto do clube, tou convencido que vai agradar os participantes pois transcurre por un entorno lucense antiquísimo, pouco habitual incluso para os nativos pois forma parte da prehistoria da comarca,  cerquiña de onde chegaron os suevos (Siglo V) que logo se integraron con o reino visigodo e con algunha actual población que ben podería descender de aqueles antergos pobladores como se deduce nos seus topónimos, algunos con terminacions que indican que alí existiron tamen especies salvaxes da familia canina.

En marcha.-

Pois así, sin encomendarnos a ninguén e casi sin avisar a donde íbamos fomos atallando para chegar o punto final do track con intención de facelo en sentido inverso a marcha, algo que non entendín por qué pero así o tiña previsto o director e convocante da xornada e así se iba facer. Recorridos os primeiros kilómetros e sobrepasado un dos primeiros monumentos da ruta empezaron as discrepancias entre os camiños reais e o track virtual. Pero nos fieles o que mandaban os navegadores de Pablo e David non dudamos en meternos por  donde soio había o vello curso de  un rego de auga armado con silbas e toxos intentando deternos; nada, pa diante entre berros e lamentos deixando en acasions algunha folla de silbeira con rengleiros de sangue.
    Outras veces inmersos en velocidade de descenso, un dos guías mandaba "a dereita, a dereita" ante o asombro dos outros implicados pois  xusto coincidían as ordes con os toxos mais longos e de millor calidade de aquel entorno; en ese momento como bomba de racimo cada un collía unha dirección: a de volta pa atrás, a da avanzadeira e, finalmente a dos toxos: e volta os berros.

Foto: Pablo.

 En outras ocasions, ainda vendo que o recorrido era facilmente viable dando un pequeno rodeo non dudábamos en lanzarnos por a gran pedra de granito abaixo saltando os naturais escalons e facendo proa con a roda dianteira entre  toxo raseiro de pincho pequeno e calidade suprema: e veña mais berros o fondo a coro con os berros de diante.
   O momento cume foi cando chegados a un punto onde a liña  virtual  obligaba seguir o frente para cruzar mais de 200 m. soio válido para Jonh Deer de 350cv de doble tracción e provisto con duas desbrozadoras de martelo ou ben para motoachaadora de tres eixes con pala horizontal: algo así como unha misión imposible para tres bicicletas provistas de doble suspensión e triple sensatez. En este momento xa dudamos hasto do virtual e nos lembramos do seu creador, eso si: con cariño. Lanzamos outra bomba de racimo resultando a millor e consensuada opción avanzar hacia un entorno rodeado de alambrada e sirga tridimensional con alambres de cuchilla similar a valla de Melilla. ¿Donde taríamos? Alí intuíase que o sitio non era para facer moitos amigos nin pa poñer os queixos a secar. Sin  saber cómo nos atopábamos por a parte de dentro de aquel recinto. Si, lees ben: por a parte de dentro. Había edificacions fortificadas, e o que alí habería non infundía tranquilidade. A nosa dúbida era si habería cámaras pois xente de vixiancia taba claro que non. O final saimos de aquel cerrado e retomamos o track que será o retorno a Lugo. Esta parte foi millor trazada e conclue en unha veloz e bonita chegada a capital.

Final feliz.- 

Selfie: Pablo

O final da mañá a outra búsqueda, non menos importante, centrouse en atopar un lugar con terraza e bos pinchos, algo que en Lugo e como atopar "una paja en un pajar". Conseguido esto poderíamos dar por ben concluida a divertida mañá de prospección da XIX Marcha de San Froilán.
Entre tapas, risas e arañazos David mencionou que o Sr.Presidente do clube iba mandar o track retocado:
 Buff!! que alivio de habelo mandado onte, houbéranos apedrado esta estupenda mañá, unha mañá ¡que conta!.


Frase do día.-

Dentro do misterioso recinto "infranqueable".

David: Moito me extraña que non haxa aquí cámaras de vixiancia.
Pablo: Témolo fácil de saber, poñémonos a rezar na postura de inclinación cara a Meca e seguro que pronto oimos hasta un helicóptero.

Boa tarde.