En Portomarín: pel de lobo.

Onte foi unha de esas rutas que mais que facer montainbike asemellámonos a aqueles cazadores de lobos que en outros tempos eran buscados por os pobos para escorrentalos de entre pobos e aldeas. Foi un día de sol a sol en busca de outro inquietante e temido depredador: "o noso propio límite"; tuvemos a punto de atopalo; pero o que sí recuperamos foi a satisfacción de querer voltar para seguilo buscando en aquelas terras que teñen maxia. 

Deixovos con un párrafo de Xosé Miranda do seu libro Pel de Lobo. Este párrafo, para min, describe perfectamente parte da ruta de onte. O libro narra entre outras cousas a historia de un de aqueles "cazadores de lobos" dos tempos da emigración o Brasil .

"Fómonos afastando das aldeas e dos casarellos, dixando atrás as terras mais chas e cultivadas, e internándonos nas fragas mais costentas e pobaoadas de árbores, meténdonos en estreitas congostras, bordeando precipicios e sentindo o ruxir dos ríos e regatos. Butelo (sustituyoo por o orixinal nome do can de aquel cazador) ía o primeiro, moi nervioso, ollando constantemente aos lados ..."

Unha foto, de cando ainda reíamos descansados; logo o conto foi cambiando ...

Frase do día.-
==========


Nos últimos kilómetros cando íbamos mallaos de todo:
Butelobike: Estes repechiños ¡que ben fan!.


Outras:
Portobike: Deixa xa o mamut descansar e que siga pacendo.
Santiso: ¡Ah!






Portobike: gracias por ese día, gracias por todo.
Butelo: "Pel de lobo".

Fotos by: Portobike.



Más Fotos.AQUI.-

Boas noites.


Maismar.
31506


Traducción automática al castellano.