Saavedra: domingo 19

Entre pontes e disculpas.-



Agradecementos.-
Pois aquí aparezco para agradecer a Luis1906 a estupenda xornada de domingo que nos fixo pasar; con días así parece que esto de vivir faise sinxelo. Tamen quero agradecer a todos os asistentes de ruta a boa labor de portar avituallamientos, a sua asistencia e a presencia que da tranquilidade para apurar algunha que outra frenada. A asistencia en ruta, discreta e moi atenta. Da actuación do guía xa non digo nada; seguimento e ritmo moi acordes e con as paradas oportunas.



A compaña e os compañeiros.-

A compañía foi impecablemente unida durante casi toda a ruta; salvo en dous incidentes de pinchazos ou cortes de cubierta que formou diferentes grupos que se foron reagrupando escalonadamente hasta chegar o fin da ruta.

Non vou reprimir a impresión que me deu o ver tanto acompañante para a boa de Begoña; coido que moitos dos que fixeron o percorrido B perfectamente puideron tar na ruta mais longa. Disculpada queda a "culpable" pois parece que o seu entreno é limitado pero, ainda así, levaba a mais de un "a roda" mentras ela tiña que ir partindo o aire. Moito "manganzón" se xuntou en esa grupeta con a disculpa.
- "Para acompañar a Begoña, para acompañar a Begoña".- decían.
Pero claro despois no avituallamiento eran os milloriños, nin falaban, daban o dente seguido; claro alí non había chourizos A nin chourizos B; todos eran do mismo porco ... Enténdaseme esta "crítica" con o mais puro sentir da ironía espallada entre compañeiros. Hay que suliñar que no momento avituallamento o ambiente de divertimento e camaradería imperou sobradamente.






A ruta.-

Sin moitas complicacions técnicas orográficas fomos rodeando e atravesando un bo perimetro de unha zona que para min era totalmente descoñecida pero que me impresionou agradablemente; casi toda a ruta transcurriu por camiños vellos tapizados de musgo e alfombrados con as follas do "arbol da vida". As complicacións que tiña o percorrido basabanse no terreo pedregoso en algunhos casos e barrento en outros que facían que a Francesita tuvera que tirar en moitísimas ocasions do "control de tracción" para poder rematar mais de unha zona. Destacable tamén foi a labor de campo do creador da ruta, pois en moitos tramos notábase a labor do fouce ou de outra maquinaria de desbroce e roza. O mais sorprendente foi que hasta en algún tramo tirou de tablas e montou artificiais pontes sobre regueiros; esto ainda lle daba mais encanto o percorrido que, de por sí, xa tiña abondo.






As duchas.-

En esta ruta para min foi un aspecto agradecidísimo; tanto a boa temperatura como a regulable presión da auga foi un comentrario xeneralizado que ainda que pareza obvio, para min foi moi destacable; de esas veces que quedas a gusto, moi agusto.


Momento xantar.-

Un barril conectado a toda a maquinaria tiñamos alí disposto cando chegamos o lugar da comida. Non quero pensar que en vez de diciembre fose xulio ou agosto e a temperatura en vez de 5 foran 20 grados ou mais; ¡como houbera quedado aquel barril!, por que ainda así ...
O lugar do xantar era unha acolledora cuberta acristalada con unha temperatura que nos fixo sentir como o carón du unha lareira. A comida riquísima e un servicio exquisito e rápido; sin esperas e todo en su punto. Impecable que sunto os contos e conversas ben aderezadas con aquel viño echeron todos os rincons de aquel acolledor lugar, moito reímos con as experiencias del Gran Emilio:
- Hai aquí dos ciclistas heridos que vienen de la Coruña que acaban de atropellar un corzo bajando el Puerto del Manzanal.
- ¿Ustéd está de cachondeo?, ¿Sabe que hora es? ¡Son las tres de la madrugada hombre!.
- Pim, pam toma lacasitos ...

O final cafés, chupitos e un recordo, en forma de camiseta serigrafiada, con o que naide contaba que puxo esta quedada a un gran nivel en donde algún se preguntaba ¿que haberá que facer ahora para organizar unha marcha, cando en unha quedada se prepara de esta maneira?

Particularmente eu non o sei, pero o nivel en todos os aspectos foi moi alto; posiblemente por que o mérito e o obxetivo taban cumplidos: unha xuntanza entre compañeiros afines en donde todos soio perderon o sonriso no momento da despedida.


As miñas fotos:

http://picasaweb.google.com/Maismarbtt/1012Saavedra#slideshow/5554040352171201522



Boas noites.
 28625