Seguir la recata.-
Te echo de menos.
¿Sabes? si mañana me llamaran para zarpar el 31 de Barcelona, ni me lo pensaría; me iría con ellos, tampoco sé hasta donde llegaría. ¿Locura?, tal vez. Amor por el mar: seguro.
"Te echo de menos", queraría bien, ¿verdad?.
-----------------oOo--------------
Video promoción de la Barcelona Word race 2.011
Todo empieza el 31 de diciembre.
Boas noites.
28699
Biografiando un espíritu inquieto amante de las cosas sencillas y las filosofías complicadas.
domingo, 26 de diciembre de 2010
viernes, 24 de diciembre de 2010
Felices fiestas. Estrella de David.
Un deseo de Felices Fiestas te quiero hacer llegar con esta estrella que ves formada con manos amigas, esa estrella de David que a través de la historia ha indicado el nacimiento, la vida, que Alguien nuevo ha llegado. Y cualquier nacimiento, trae una alegría con una felicidad que no podemos explicar, sólo sabemos que estamos contentos.
Pues este es mi deseo para tí que te haga sentir sencillamente bien; en estas fechas y cuando tú quieras.
¡¡Felices Fiestas!!
Boa tarde.
28639
Saavedra: domingo 19
Entre pontes e disculpas.-
Agradecementos.-
Pois aquí aparezco para agradecer a Luis1906 a estupenda xornada de domingo que nos fixo pasar; con días así parece que esto de vivir faise sinxelo. Tamen quero agradecer a todos os asistentes de ruta a boa labor de portar avituallamientos, a sua asistencia e a presencia que da tranquilidade para apurar algunha que outra frenada. A asistencia en ruta, discreta e moi atenta. Da actuación do guía xa non digo nada; seguimento e ritmo moi acordes e con as paradas oportunas.
A compaña e os compañeiros.-
A compañía foi impecablemente unida durante casi toda a ruta; salvo en dous incidentes de pinchazos ou cortes de cubierta que formou diferentes grupos que se foron reagrupando escalonadamente hasta chegar o fin da ruta.
Non vou reprimir a impresión que me deu o ver tanto acompañante para a boa de Begoña; coido que moitos dos que fixeron o percorrido B perfectamente puideron tar na ruta mais longa. Disculpada queda a "culpable" pois parece que o seu entreno é limitado pero, ainda así, levaba a mais de un "a roda" mentras ela tiña que ir partindo o aire. Moito "manganzón"
se xuntou en esa grupeta con a disculpa.
- "Para acompañar a Begoña, para acompañar a Begoña".- decían.
Pero claro despois no avituallamiento eran os milloriños, nin falaban, daban o dente seguido; claro alí non había chourizos A nin chourizos B; todos eran do mismo porco ...
Enténdaseme esta "crítica" con o mais puro sentir da ironía espallada entre compañeiros. Hay que suliñar que no momento avituallamento o ambiente de divertimento e camaradería imperou sobradamente.
A ruta.-
Sin moitas complicacions técnicas orográficas fomos rodeando e atravesando un bo perimetro de unha zona que para min era totalmente descoñecida pero que me impresionou agradablemente; casi toda a ruta transcurriu por camiños vellos tapizados de musgo e alfombrados con as follas do "arbol da vida". As complicacións que tiña o percorrido basabanse no terreo pedregoso en algunhos casos e barrento en outros que facían que a Francesita tuvera que tirar en moitísimas ocasions do "control de tracción" para poder rematar mais de unha zona. Destacable tamén foi a labor de campo do creador da ruta, pois en moitos tramos notábase a labor do fouce ou de outra maquinaria de desbroce e roza. O mais sorprendente foi que hasta en algún tramo tirou de tablas e montou artificiais pontes sobre regueiros; esto ainda lle daba mais encanto o percorrido que, de por sí, xa tiña abondo.
As duchas.-
En esta ruta para min foi un aspecto agradecidísimo; tanto a boa temperatura como a regulable presión da auga foi un comentrario xeneralizado que ainda que pareza obvio, para min foi moi destacable; de esas veces que quedas a gusto, moi agusto.
Momento xantar.-
Un barril conectado a toda a maquinaria tiñamos alí disposto cando chegamos o lugar da comida. Non quero pensar que en vez de diciembre fose xulio ou agosto e a temperatura en vez de 5 foran 20 grados ou mais; ¡como houbera quedado aquel barril!, por que ainda así ...
O lugar do xantar era unha acolledora cuberta acristalada con unha temperatura que nos fixo sentir como o carón du unha lareira. A comida riquísima e un servicio exquisito e rápido; sin esperas e todo en su punto. Impecable que sunto os contos e conversas ben aderezadas con aquel viño echeron todos os rincons de aquel acolledor lugar, moito reímos con as experiencias del Gran Emilio:
- Hai aquí dos ciclistas heridos que vienen de la Coruña que acaban de atropellar un corzo bajando el Puerto del Manzanal.
- ¿Ustéd está de cachondeo?, ¿Sabe que hora es? ¡Son las tres de la madrugada hombre!.
- Pim, pam toma lacasitos ...
O final cafés, chupitos e un recordo, en forma de camiseta serigrafiada, con o que naide contaba que puxo esta quedada a un gran nivel en donde algún se preguntaba ¿que haberá que facer ahora para organizar unha marcha, cando en unha quedada se prepara de esta maneira?
Particularmente eu non o sei, pero o nivel en todos os aspectos foi moi alto; posiblemente por que o mérito e o obxetivo taban cumplidos: unha xuntanza entre compañeiros afines en donde todos soio perderon o sonriso no momento da despedida.
As miñas fotos:
http://picasaweb.google.com/Maismarbtt/1012Saavedra#slideshow/5554040352171201522
Boas noites.
28625
Agradecementos.-
Pois aquí aparezco para agradecer a Luis1906 a estupenda xornada de domingo que nos fixo pasar; con días así parece que esto de vivir faise sinxelo. Tamen quero agradecer a todos os asistentes de ruta a boa labor de portar avituallamientos, a sua asistencia e a presencia que da tranquilidade para apurar algunha que outra frenada. A asistencia en ruta, discreta e moi atenta. Da actuación do guía xa non digo nada; seguimento e ritmo moi acordes e con as paradas oportunas.
A compaña e os compañeiros.-
A compañía foi impecablemente unida durante casi toda a ruta; salvo en dous incidentes de pinchazos ou cortes de cubierta que formou diferentes grupos que se foron reagrupando escalonadamente hasta chegar o fin da ruta.
Non vou reprimir a impresión que me deu o ver tanto acompañante para a boa de Begoña; coido que moitos dos que fixeron o percorrido B perfectamente puideron tar na ruta mais longa. Disculpada queda a "culpable" pois parece que o seu entreno é limitado pero, ainda así, levaba a mais de un "a roda" mentras ela tiña que ir partindo o aire. Moito "manganzón"


- "Para acompañar a Begoña, para acompañar a Begoña".- decían.
Pero claro despois no avituallamiento eran os milloriños, nin falaban, daban o dente seguido; claro alí non había chourizos A nin chourizos B; todos eran do mismo porco ...

A ruta.-
Sin moitas complicacions técnicas orográficas fomos rodeando e atravesando un bo perimetro de unha zona que para min era totalmente descoñecida pero que me impresionou agradablemente; casi toda a ruta transcurriu por camiños vellos tapizados de musgo e alfombrados con as follas do "arbol da vida". As complicacións que tiña o percorrido basabanse no terreo pedregoso en algunhos casos e barrento en outros que facían que a Francesita tuvera que tirar en moitísimas ocasions do "control de tracción" para poder rematar mais de unha zona. Destacable tamén foi a labor de campo do creador da ruta, pois en moitos tramos notábase a labor do fouce ou de outra maquinaria de desbroce e roza. O mais sorprendente foi que hasta en algún tramo tirou de tablas e montou artificiais pontes sobre regueiros; esto ainda lle daba mais encanto o percorrido que, de por sí, xa tiña abondo.
As duchas.-
En esta ruta para min foi un aspecto agradecidísimo; tanto a boa temperatura como a regulable presión da auga foi un comentrario xeneralizado que ainda que pareza obvio, para min foi moi destacable; de esas veces que quedas a gusto, moi agusto.
Momento xantar.-
Un barril conectado a toda a maquinaria tiñamos alí disposto cando chegamos o lugar da comida. Non quero pensar que en vez de diciembre fose xulio ou agosto e a temperatura en vez de 5 foran 20 grados ou mais; ¡como houbera quedado aquel barril!, por que ainda así ...
O lugar do xantar era unha acolledora cuberta acristalada con unha temperatura que nos fixo sentir como o carón du unha lareira. A comida riquísima e un servicio exquisito e rápido; sin esperas e todo en su punto. Impecable que sunto os contos e conversas ben aderezadas con aquel viño echeron todos os rincons de aquel acolledor lugar, moito reímos con as experiencias del Gran Emilio:
- Hai aquí dos ciclistas heridos que vienen de la Coruña que acaban de atropellar un corzo bajando el Puerto del Manzanal.
- ¿Ustéd está de cachondeo?, ¿Sabe que hora es? ¡Son las tres de la madrugada hombre!.
- Pim, pam toma lacasitos ...
O final cafés, chupitos e un recordo, en forma de camiseta serigrafiada, con o que naide contaba que puxo esta quedada a un gran nivel en donde algún se preguntaba ¿que haberá que facer ahora para organizar unha marcha, cando en unha quedada se prepara de esta maneira?
Particularmente eu non o sei, pero o nivel en todos os aspectos foi moi alto; posiblemente por que o mérito e o obxetivo taban cumplidos: unha xuntanza entre compañeiros afines en donde todos soio perderon o sonriso no momento da despedida.
As miñas fotos:
http://picasaweb.google.com/Maismarbtt/1012Saavedra#slideshow/5554040352171201522
Boas noites.
28625
lunes, 20 de diciembre de 2010
Jubilación a los 67 años.-
jueves, 16 de diciembre de 2010
Formigueiros 1/7
"Courel dos altos cumios que ollan de lonxe
eiquí síntese ben o puoco que é un home" Uxío Novoneira.
eiquí síntese ben o puoco que é un home" Uxío Novoneira.
La ruta es una marabilla, algo dura por que la subida al Formigueiros la mayor parte la hicimos trochando por el monte, hay un senderín de caminantes pero se pierde facilmente y hay que ir muy atento al GPS; sin este no la hubieramos concluido con éxito.
El día estuvo sensancional, de principio a fin. Es recomendable por lo bonita que es, pero es durilla.Bajamos a Lagoa de Lucenza y también visitamos Fonte do Cervo (ferroginosa). La que pongo es una parte de la ruta; la que nos sirvió de embrión de lo que luego salió.
Gracias Marín, sin tu ayuda non hubiera sido posible. El resto lo hizo la buena compañía y la magia del Caurel; por que el día comenzó duro de digerir, muy duro. PTII
Maismar
28293
jueves, 9 de diciembre de 2010
LUGO ORENSE - ORENSE LUGO
Para a "das augas" ...
A empresa: LA DIRECTA.
En Lugo: 982 223 989 - 982 243 677
En Ourense: 988 211 911
27909
A empresa: LA DIRECTA.
En Lugo: 982 223 989 - 982 243 677
En Ourense: 988 211 911
Destino Orense | ||
Salida | Calendario | Llegada |
8:45 | Laborables | 10:30 |
11:00 | Diario | 12:45 |
13.30 | Laborables | 15:15 |
16:00 | Diario | 17:45 |
19:00 | Diario | 20:45 |
20:30 | Viernes (L) | 21:45 |
Destino Lugo | ||
Salida | Calendario | Llegada |
6:50 | Laborables | 8:30 |
10:30 | Diario | 12:15 |
13:30 | Laborables | 15:15 |
15:30 | Diario | 17:15 |
18:30 | Diario | 20:15 |
20:45 | Viernes (L) | 22:30 |
20:45 | Domingos (L) | 22:30 |
22:30 | Viernes (L) | P'as copas |
(L) Temporada lectiva. Boa tarde. |
viernes, 3 de diciembre de 2010
Mónica Bellucci.
¿Donde andará el hombre que mira y, a veces, admira a esta mujer?
¡Que mujer!,
¿quien no la admira al mirarla?
Boa tarde.
Maismar
miércoles, 1 de diciembre de 2010
La vieja dama apasionada.-
![]() |
Foto by Portobike. |
Cuando llueve: llueve;
cuando nieva: nieva;
cuando hace viento: sopla con fuerza.
Plantearse estos agentes como motivos de indecisión y adversidad es como huir de la pasión.
![]() |
Foto By Portobike |
"La naturaleza es una anciana dama con pocos pretendientes, y a los que aún desean beneficiarse de sus encantos los recompensa de manera apasionada. Por eso hay cilclistas."
Tim Krabbé en su libro "El ciclista"
Bo día.
Maismar
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
Camiño Inverno. Día 1.
Sinopsis: Camiño de Inverno.- Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...

-
Para las ortigas el antídoto es frotar la zona ortigada con infantes ; si en ese lugar hay ortigas también tiene que haber infantes;excepto...
-
3 GalizaEndurerosRadiKales 3 : Orbeatis y Butelobike. Día: Sábado, 30 Xaneiro Ruta: Prohibida. By: Butelobike. Tempo: 4 Horas Recorr...
-
Non era de esperar menos do CCR; sempre na súa liña ascendente que nos fai sentirnos na gloria. Dous grandes compañeiros de ruta o voso...