domingo, 6 de diciembre de 2020

Con algo de neve por Penerrubia.

 

Foto: Brais. A cámara ten soio "olliños" para él. Mateo, Manolin, eu, Lucho, Pepín, Dioni, Brais. Po lo chan: Pepe e Picos.


En algún domingo de aqueles promovidos por a ansia de neve ...


    Moi  aproveitable para a práctica do MTB esta mañanciña por os montes de Penarrubia que amenazaba choiva e viña en paralelo as prediccions meteorolóxicas que voltaban a ser soio falsas amenazas e prediccions sin fundamento científico: nin unha gotiña caeo para, po lo menos, xustificar o porteo do timado chuvasqueiro.

O ascenso o xeodésico discurriu mais en busca de neve que en aforrar camiño de chegada e pouco despois de Penarrubia capital cando atopamos un pradiño que foi a delicia de todos e  donde se cubriron os neumáticos e tamen as ansias por o desexado elemento e do que o bon de Brais quixo deixar testimonio gráfico en este video.


Despois de disfrutar e ainda non fartos de derrapes de traseira, de resbalós de  dianteira, de bolos de neve, e arrebolos de equino que se marcou algún continuamos viaxe na procura de outras sensacions do blanco elemento.

Foi no alto do xeodésico donde fixeron parte do reportaxe gráfico os compañeiros, esta vez a miña cámara esquenceu o quente. 

Sin sabelo ainda iba ser este o lugar de ecuador da ruta debido a acontecementos axenos o cuidado do material e que despois xurdirán,  non adiantemos acontecementos.

Dende alí emprendemos a típica baixada por o sendeiro que estaba en condicions delicadas con raices e terreo moi mollado e por esto non fomos quen de coller por o Kawasaki baixando por a pista que presentaba un bo firme e a pesar das pedras soltas incitaba a deixarse levar, habia flow; oíanse berros de disfrute e jolgorio. Ahí todos, ou eso parecía, fomos disfrutandoo hasta que no fondo da baixada nos demos conta que faltaba un. No estaba Manolín,  home de carretera metido a monte por invernía e que carece, de serie, de ciertas habilidades que esto require. Unha inquetante espera daba para pensar de todo.


Pulsómetro, gafas, flow. Video: Mateo.


 

Pouco despois aló asoma un casco e un home baixo él a berro tendido do que se lle entendía ben pouco pero que clarificou o chegar o grupo: 

- Caíame o pulsómetro, caíame o pulsómetro, traio o soporte  bailando no manillar.

Libres do susto continuamos a baixada, xa sin mais neve que a que quedaba nos bordes do camiño, este era un regueiro hasta chegar o fondo donde se formaba a amplia poza que houbo que badear sin mais consecuencias que os anteriores badeos e que hasta o momento non nos deixaba moi mollados. 

Cando xa retomábamos a ruta para recuperar altura oense murmullos no medio da grupeta donde a palabras mais claras eran: "gafas", "200 euros" e "perdeu". Estaba claro: a ruta chegaba hasta alí, Pepe perdeu as gafas e, claro, o ser él andalú decía que non eran ruiñas.

Aló voltamos por os nosos pasos en busca das gafas perdidas.   En un principio fomos con cierto incomodo pero entre a empatía, o supuesto valor do botín aderezado con o valor da, despois incumplida, recompensa retomamos o bo jolgorio que traía o grupo mentras o damnificado nos iba contando as peripecias, os compoñentes, os outros cristales de aquelas gafas e tamen o montón das cintas aislantes e pegamentos que xa tiñan encima as patillas que  poñían en evidencia a pila de anos da "preciada pérdida" e que a alguns incluso nos traía a cabeza ese home que anda por a nosa cidade con unhos  anteollos oscuros todos remendados e tamen, as veces, se fai acompañar de unha videocámara de idénticas condicions estéticas que él simula operativa. Ahí coincidían tamén:  ten unha videocámara que soio sae él. Tecnoloxías da cordura ...

Todo esto armonizaba con a baixada do interés do grupo por aquela búsqueda que o final resultou estéril.  No retorno fómonos encontrando con outros ciclistas que viñan en sentido contrario e que o desolado perdedor das lentes lles iba disparando a pregunta: 

- ¿Vistei unas gafa, vistei unas gafa? .- A resposta sempre foi a mesma. 

Despois de rematar o percorrido de volta estábamos no Xeodésico, lugar donde fixéramos a foto de  grupo e constituido, para desgracia de algún, en ecuador da ruta.

A conclusión, hasta ahora non escrita, sempre é a mesma: si cae algo de valor de unha bicicleta nunca se encontra, algunhos bidóns da auga  aparecen sempre.

A volta desde alí xa foi con mais alegría e menos intriga badeando charcos e subindo o ritmo  segun deixou Mateo recollido nos siguientes cortometraxes de boa intención e millor resolución dos cuales quedamos agradecidos. Eso sí, xa non chegamos sequiños e Pepín reclamaba o camiño mais corto para chegar a casa, o quente.

Marcando o Ritmo. Video: Mateo.

               


 Abrindo Camiño. Video: Mateo.


On Fire. Video: Mateo




Recopilación dos videos de Brais e Mateo por Pepe.



Boa tarde.

miércoles, 24 de junio de 2020

Tres Bispos con Pardo e Loba.


Grupo na Campa de Tres Bispos.

Hoxe amenceu como calquer día de ir a montaña: moi cedo; é a única maneira de ter o día por diante para facer a andaina con tranquilade.

Xuntámonos Pardo, Lopess, Victor, Xaquín e Loba para percorrer  o track de J. Armesto por o entorno de Ancares facendo cumio en Tres Bispos e pasando por a Campa de Brego. Unha ruta de alta montaña que con as precaucions requeridas resulta moi entretida para pasar un bo día.
Pouco despois de medio día xa estábamos de volta no Albergue dos Ancares. Ruta recomendable de baixo consumo calórico⌚, cousa que non preocupaba, pero fai pleno en presentación de vistas e  paisaxes as tres comunidades colindantes Asturies, León e Galicia.📷 A maior parte do recorrido é por sendeiriño de a pé, recoméndase ir de perneira longa. Fixemos incluso incursión fora de track que artellou un momento aventura-incertidumbre. Comida en Brego a refuxio cerrado  na compañia das  rubias galegas.

Día que conta e que amenaza con posteriores e esperadas convocatorias.

Pardo tiña todo previsto e xuntou unha grupeta moi ben avenida, e así todo sae ben.

Da casa C.C. Correcamiños o Sr.Lopess fixo de guía aventureiro o de escribano o que escribe.

Boa tarde.

As FOTOS do día.

domingo, 7 de junio de 2020

Encontros en Bascuas.


Gran mañá de MTB  de investigación forzada por a  ininterrumpible fonte de asuntos transcendentes   tratados. Fíxose necerario improvisar atallos despois de autolocalizarnos para aló de Bascuas sin saber moi ben que nos trouxo hasta alí. O cumplimento de horarios precipitou o ritmo de chegada pero sin soltar a conversa sobre temas personales pasados, presentes e futuros  que cada un de eles daría para dar a volta por Bascuas duas veces.

Unha mañá agradable e memorable.

Boa tarde.

Fotos do día:

Fotos do día.

sábado, 30 de mayo de 2020

Triaxe.-



Tres bicicletas,
tres.
Tres tipos de suspensión: doble, ríxida e full ríxida,
 tres.
Tres diámetros de roda, 26", 27,5", 29",
  tres.
Tres tipos de transmisión: 1 plato, 2 platos, 3 platos,
 tres.
Pero o realmente triple foi a sensación de compartir tres vellos compañeiros tres horas unha tarde de compadreo con centos de anécdotas e miles de risas, tres mil.
Un placer ¿irrepetible?

Boa tarde.

sábado, 2 de mayo de 2020

Saída do confinamento.-



   Hoxe sí que sí, había que sair: era tan necesario como obligado para os que temos o outro bicho dentro, ese para o que nin queremos vacuna, ese que levamos dentro e nos move: paixón por pedalear e sentir ese aire. Amencía moi oscuro pero non costou nada poñerse a andar, a pesar de que as nubes impoñían temor pero o final nada, unha gotiña que tiñas que correr para collela; nin se sentíu. Puido ser a saida do ano, a deseada; eso sí en solitario e cumplindo. Xa na chegada e de lonxe saludei a Pablo, un Correcamiños con o que compartimos gustos de modalidade, foi efímero o momento pero quedará como compañeiro do día, eso sí na lontananza. Seguramente haberán mais saídas pero seguro que non se agradezan tanto pois esta era a mais desexada.

Boa tarde.

domingo, 26 de enero de 2020

Lagos de Teixeiro by Bike Stop.-


Octeto ben avenido.
 De esquerda a dereita: Tino, Jesús Seijo, Marcos Espiña, Alberto, Miro, Oscar GD, José Carlos e Oscar...


Convocatoria.-

Concurrimos a proposta de Bike Stop para facer unha saida con duas  convocatorias: unha as 10:00 dende sede central  e outra as 10:15 n´os columpios das Gándaras. Por proximidade fun a segunda e alí chegaron, hasta aquela, unhos decoñecidos Tino e Oscar. Puntuales apareceu a outra comitiva con Alberto, Marcos, Oscar, Xesús e José para conformar un octeto moi ben avenido e que discurrimos en xuntanza e armonía igualiño que aparece na foto recordatorio.
Tiña ganas de facer unha con esta xente pois dende que rematamos a  2ª edición da Ruta XIX dende o Comeal a Lugo, aló por o mes de setembro, non fixera ningunha saida con eles, e xa que me aceptaron na sociedade ciclista haberá que usar tal privilexio a pesar de que como decía Groucho Marx: "nunca pertenecería a un club que admitiera como socio a alguien como yo". 

A Ruta.-

Entre as folla do carballo.
Pedalada tras pedalada xuntámonos con unhos cuarenta kilómetros tranquilos e sin moito ascenso nin moito descenso; paramos soio para facer duas fotos. Entre carballeiras por o entorno dos Lagos de Teixeiro transcurrían conversas de rutas, travesías, submarinistas, bicicletas, electricidade e sin electrificar ... todo en un continuo bullicio hasta que por o entorno do Monte Pedroso unha corza nos cruzou a proa a velocidade de misil e puxo en "MUTE" a toda a grupeta por un bo pedazo; sempre é moi gratificante e emotivo presenciar un animal salvaxe no seu entorno natural e tranquilo ainda que nos lle restemos a última parte: tranquilo.

Deserción.-

Antes da chegada a Bike Stop os integrantes fóronse espallando según o destino de cada cal e quen mais e que menos tiña os seus compromisos. Foi casi a chegada cando nos enteramos que o segundo Pereira, o mais malabarista, estaba na casa e osou non sair con nos; o motivo estaba ben xustificado, ou non  ...


Terceiro tempo.-

Xa con a bicicleta lavada e collendo aceleración de baixada a altura do Suso escoito unhos berros, solicitando axuda: ¡Lume, luuumeee!
Entre Fantas. Autor: Lucho
E sin mais pensar nin siquiera poñer os intermitentes a freno clavado reviro hacia aqueles desesperados berros. Alí estaban o incombustible Lucho, o impresionista Trompi e un novo compañeiro que se está a unir as saidas da Porta de San Pedro. Compartimos unhas Fantas, cada un escolleo de limón ou de laranxa según gustos e fómolas saboreando comentando as xugadas matutinas. 
Contaban que fixeron a de Castro pero esta vez sin polvo, nin pan, nin barrantes; todo pedaleo o son do Maestro, Marín e compañía.

Boa tarde.


Powered by Wikiloc






domingo, 19 de enero de 2020

Cabaleiros e escudeiros por Ombreiro.-

Pixeladas impresionistas na charca.
Autor: Trompi Van Gogh.

Boa e maoita xente este domingo por os montes de Ombreiro Infinito. Unha concurrida convocatoria de Matroski que puxo en evidencia o pésimo estado de forma da maioría  descontando a Vitocho e o Vello, que empeza a estar físicamente intratable, ainda que hoxe soupo facer de cabaleiro e escudeiro o mesmo son; algo pode estar a cambiar ainda que eu non me fiaría gran cousa; cambian os tempos pero as ideas cóstalles mais.

Durante o percorrido topamos con compañeiros que saen de xeito habitual os domingos as dez da mañá das Portas de San Pedro e San Fernando; tamén topamos con ilustres da recien formada sociedade ciclista: Bike  Stop. Dende logo que a mañá non era para quedar na cociña facendo nos queixos; ¡vaia solazo!

O único incidente foi na TRANCE que decidiu deixar sin efecto o freno de diante durante toda ruta que percorría os sendeiros mais revirados e pendientes da contorna. Pero xa se sabe para compensar a falta do freno Panoramix sacou a sua fórmula infalible: multiplicación do equilibrio, réstase  inercia e todo entre sentidiño a modo de paréntesis. A operación cadrou a pelidécima.

Sin alcohol. Autor: Vitocho.
Pre-final no Fluvial con unhas sin alcohol  para comentar as xugadas interesantes, as milloras da próxima dos Lobos, a imprescindible e inminente de Burela o tempo que xa iban asentando os corpos.

O recital final daríao un gregario profesional vestido de marelo, subindo en volandas, apretando e recortando watios, por a N-VI cara o Cuartel de Garabolos a un desvencellado Panoramix e cía.

Rematamos con o lavado en Bike Stop e as 13:45 na casa. Todo All Right!

Boa tarde.

Camiño Inverno. Día 1.

  Sinopsis:  Camiño de Inverno.-  Ponferrada - Compostela. En catro días transcúrre porque 5 provincias e 2 comunidades en un trazado sufici...